ผีเห็นผี
1794 คำ
@ชั้นสองของผับ ห้อง VIP
"มอง...มึงมองอะไรขนาดนั้นวะ" ขุนศึกเอ่ยขึ้นขณะกำลังเทเหล้าลงแก้วให้ตัวเอง
"จะอะไรซะอีก มันก็กำลังมองเมียมันอยู่อะดิ" จอมทัพเอ่ยพร้อมกับกระดกเหล้าที่ถืออยู่ในมือเข้าปาก
"กูหมายถึงมึง ไม่ได้หมายถึงไอ้เสือ" ขุนศึกเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“เปล่า ก็แค่มองไปเรื่อย”
จอมทัพ หนุ่มหล่อคณะวิศวะ เจ้าของฉายา หล่อร้าย เขาขยับตัวพิงโซฟานุ่มในโซนวีไอพี สายตาคมกริบมองตามอย่างไม่เร่งรีบ ท่าทางนิ่งเย็น ราวกับไม่สนใจ แต่จริง ๆ แล้วทุกมุมสายตาของเขากำลังเก็บรายละเอียด โดยเฉพาะ “ผู้หญิงคนนั้น” เสื้อเปิดหลังสีเขียวเลม่อน กระโปรงสั้นจนเกือบจะเป็นแค่ผ้าเช็ดหน้า ขาเรียวยาว ผิวเนียนสว่างจัด แถมยังมีความมั่นใจชนิดที่เดินเฉิดฉายอยู่กลางฝูงชนเหมือนตัวเองเป็นนางพญา แต่สิ่งที่สะดุดสายตาเขาที่สุด...ไม่ใช่หุ่น ไม่ใช่หน้า ไม่ใช่ผิว แต่มันคือ “แววตา” คู่นั้น แววตาที่กล้าชน สะบัดเชิด และไม่เคยหลบให้ใคร
"ก็เห็นอยู่ว่ามึงกำลังมองน้องนาว" : ขุนศึก
"ทำไม มึงสนใจเหรอ" : เสือใต้ที่กำลังพูดกับจอมทัพแต่สายตากลับไม่มองมาที่เขา เอาแต่จ้องมองไปที่พิ้งค์พลอย อดีตเมียลับที่ตอนนี้กลายมาเป็นเมียสุดที่รักของเขาไปแล้ว
"พูดกับกู แต่สายตามึงมองแต่เมีย ให้เกียรติกูบ้างดิวะไอ้เสือ"
"อย่ามาทำหน้าแบบนั้น มึงไม่ได้น่ารักเหมือนพิ้งค์" เสือใต้ตอบกลับเมื่อเพื่อนรักทำหน้าทำตางอนเขา
"ไอ้สัด ในสายตามึงไม่มีใครน่ารักเท่าเมียมึงหรอก"
"สายตามึงก็เหมือนกัน มองเขาแบบนั้น มึงอย่าบอกนะว่ามึงสนใจน้องนาว" ขุนศึกพูดขึ้นอย่างรู้ทัน
“อืม”
จอมทัพตอบแค่นั้น แต่สายตาเขาไม่ละไปจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว ในหัวเขาตอนนี้ไม่ได้ยินเสียงเพลง ไม่ได้ยินเสียงเพื่อน มันมีแต่ความคิดเดียววนอยู่ในหัว “เธอน่าสนใจ” ผู้หญิงที่ดูจะมั่นใจในตัวเองจนน่าหมั่นไส้แบบนี้...จอมทัพไม่ค่อยเจอบ่อย ส่วนใหญ่จะเก๊กอ่อย เก๊กแซ่บ พอเขาเข้าใกล้ก็ละลายกันหมด แต่คนนี้...เห็นมานานแล้ว ไม่เคยเห็นเธอยอมให้ใครเลยสักคน ก็อยากจะรู้นักว่าไอ้ที่ไม่ยอมเพราะยังไม่เจอคนที่ใช่ หรือแค่อยากเล่นตัวไปวันๆ สายตาของเธอมันช่างท้าทายไอ้พวกผู้ชายที่วอแวอยู่รอบตัว...และท่าทางของเธอมันก็น่าจับกดให้เลิกท้าทาย
“คนกันเองทั้งนั้น มึงจะเล่นไม่ได้นะไอ้สัด ไม่งั้นเมียกูเอาตายเลย?”
ขุนศึกพูดขึ้น ก็วันๆมันเอาแต่ควงหญิงเล่นๆ ไม่เคยเห็นมันจริงจังกับใครเลยสักคน กับผู้หญิงคนอื่นจะทำยังไงก็เรื่องของมันเถอะ แต่กับมะนาวคนนี้ เพื่อนสนิทของเมียเขา ขืนมันหยอกเล่นๆ เอาแล้วทิ้ง มีหวังโดนพริกแกงฟาดกระบาลจนหัวแบะแน่ ด้านของจอมทัพไม่ได้ตอบอะไร แต่กระดกเหล้าหมดแก้ว ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“จะไปไหนวะ?” เสือใต้ถาม
“ไปหาเหยื่อ”
"ไอ้เชี้ย! "
คำตอบนั้นทำเอาเพื่อนทั้งโต๊ะเกิดเป็นกังวลขึ้นมาทันที หวังว่ามันจะไม่ทำให้พวกเขาเดือดร้อน ก็คนที่มันกำลังเล็งดันเป็นเพื่อนสนิทของพิ้งค์พลอยเมียเสือใต้ และพริกแกงเมียขุนศึก งานนี้ถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกันเลยทีเดียว
@ด้านของมะนาว
“เฮ้ย ๆ ๆ ๆ อีนาว!!! มึงดูบนชั้นสองนั่นดิ!!” ดาด้าหันหน้าไปสะกิดเพื่อนตัวเองแรง ๆ จนมะนาวที่กำลังเต้นอยู่ต้องเบะปากหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“อะไรนักหนาวะ”
“พระเจ้าหล่อบรรลัย! กูว่านะ พี่เขามองมาทางมึง อีนาวเขาต้องเดินมาหามึงแน่เลย!!”
“เว่อร์! คนเยอะขนาดนั้น พี่เขาจะมองกูได้ไง”
มะนาวพูด แต่เธอก็หันไปมองอยู่ดี แล้วก็สบเข้ากับดวงตาคู่หนึ่งที่กำลังเดินตรงลงบันไดมาช้า ๆ สายตานั้น...แม่งไม่ใช่แค่จ้องแบบผู้ชายทั่วไป มันคือสายตาเหมือนเสือที่ล็อกเป้าหมายเอาไว้เรียบร้อยแล้ว มะนาวกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว สะบัดหน้าหนีทันที กำลังจะชิงหนีแต่เขาดันเข้ามาประชิดตัวเธอเสียก่อน
“ชิบหายแล้วกู...”
"ไง....จะรีบไปไหนครับ"
"พี่จอมทัพ"
"อือหือ...พี่เห็นว่าน้องมา พี่เลยเดินเข้ามาทัก ไอ้เสือกับไอ้ขุนก็มานะ อยู่ข้างบนกัน"
"ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ วันนี้ต่างคนต่างโสด ไม่ผูกมัด" : พริกแกงยิ้มให้ก่อนจะทำหน้าทำตาขยิบตามิบๆ
"พอดีวันนี้พวกเรามาฉลองวันเกิดของมะนาวมันน่ะค่ะ เลยกะว่าจะหาผัวให้มันสักหน่อย" : ดาด้าพูดพลางยิ้มหวานไปให้สุดหล่อ
"หาผัว?
"พี่ทัพอย่าไปสนใจดาด้ามันเลยค่ะ พวกเราแค่พูดล้อกันเล่นเฉยๆ"
"แล้วนี่พี่ทัพ ยังไม่เมาอีกเหรอค้าาา~ เห็นมากันตั้งนานแล้ว”
จอมทัพเลิกคิ้วยิ้มมุมปาก ก่อนจะตอบกลับไปอย่างรู้ทัน “...ยังอ่ะ แต่ถ้าคืนนี้น้องมานั่งข้าง ๆ เดี๋ยวพี่เมาทันทีเลย...”
“ทำเป็นพูดไป ถ้านาวไปจริงๆ พี่จะอยู่ไม่สุขนะ”
จอมทัพหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดแบบไม่อ้อมค้อม “ถ้ามา...พี่เลี้ยงเหล้าทั้งคืน”
“แค่เหล้าเหรอคะ? ใจแคบจัง” สายตาเย้ายวนชวนให้เข้าหา ทำเอาอีกคนถึงกับหัวเราะออกมา
“งั้น...พี่เลี้ยงเราด้วยเลยละกัน อยากได้อะไรพี่เปย์ให้หมด”
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า นาวก็พูดไปงั้นแหละค่ะ ใครจะกล้าให้พี่ทัพมาเปย์"
"แต่พี่พูดจริงนะครับ พี่เลี้ยงนาวได้ทั้งคืนเลย" สายตาคมจ้องเธอราวกับต้องการบอกให้เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ ก่อนที่เสียงมือถือของเขาจะดังขึ้น เมื่อมองดูเบอร์ที่โทรเข้าบนหน้าจอ สลับกับมองไปที่สาวตรงหน้า จอมทัพยิ้มออกมาก่อนจะกดรับสาย
"ครับ
"คืนนี้พี่ไม่ว่าง
"ไม่พอใจ จะไปก็เชิญ"
เขาพูดจบก็กดว่างสายไป สายตาคมยังคงจ้องมองมาที่หญิงสาวตรงหน้าไม่ลดละ
"สาวๆโทรมาตามแล้วสินะ"
"ครับ แต่ไม่ว่าใครก็ไม่สำคัญเท่าคนตรงหน้า"
"ทำเป็นพูดเล่นไป เกิดสาวๆของพี่รู้ว่าพี่อยู่กับนาว จะไม่มาดักตบนาวกันเหรอคะ"
"ใครจะปล่อยให้นาวโดนคนอื่นตบกันละครับ ถ้านาวโอเคที่จะดื่มต่อกับพี่คืนนี้ พี่ก็พร้อมจะเททุกคน"
"นี่สินะ ฉายาหล่อร้าย ที่ใครๆต่างก็ยกให้พี่ เพราะพี่คนหล่อใจร้ายกับสาวๆแบบนี้นี่เอง"
สายตาคมปะทะเข้ากับสายตาเย้ายวนของเธอ ทั้งสองต่างคนต่างไม่ยอมกัน ราวกับว่าต่างคนต่างรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนเช่นไร "ผีเห็นผี" คำนี้คงไม่เกินจริง
@30 นาทีต่อมา– ห้องวีไอพี
“ดูเหมือนพี่ทัพจะเลี้ยงนาวทั้งคืนจริงๆนะคะเนี้ย"
จอมทัพหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเลื่อนแก้วไปทางเธอ “นั่งก่อนดิ แล้วจะรู้ว่าพี่เลี้ยงจริงหรือพูดเล่น”
มะนาวไม่รอช้า เธอนั่งลงพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"พี่จะจีบหนูเหรอ" คนสวยถามออกไปตรงๆ คนอย่างเธอไม่เคยอ้อมค้อมอยู่แล้ว
"หึ..เรียกแทนตัวเองว่าหนูแบบนี้ อันตรายเกินไปหรือเปล่าครับ"
"อันตรายยังไงคะ" สายตาเฉี่ยวจ้องมองขากลับไม่หลบสายตา
"เรามันน่าโดนนะ น่า....." เขาหัวเราะออกมา เมื่อคนสวยที่เคยแทนตัวเองว่านาวเปลี่ยนมาเรียกแทนตัวเองว่าหนู มันน่าเอ็นดูจนอยากให้เธอไปดูเอ็นที่ห้อง
"พี่จีบสาวเก่งนะจะบอกให้"
“ไอ้ที่บอกว่าจีบเก่ง ๆ น่ะ พูดจริงหรือพูดเล่นคะ”
“จริงสิครับ” จอมทัพยิ้มบางก่อนจะเอนตัวไปใกล้
“…จอมทัพคนนี้ ไม่เคยจีบใครเล่น ๆ โดยเฉพาะคนที่มาท้าทายกันขนาดนี้”
มะนาวเลิกคิ้ว หัวเราะในลำคอ “เหรอคะ~ งั้นมาวัดกันเลยคืนนี้...ภายในสามแก้ว ถ้าพี่จีบหนูไม่ติด ปีนี้พี่เลิกหาเมียไปได้เลย”
“โอเค แต่ถ้าพี่จีบติดล่ะ?”
มะนาวกระตุกยิ้ม ดวงตาท้าทาย
“...หนูจะยอมเป็นเมียพี่ให้ก็ได้ แต่เฉพาะในจินตนาการเท่านั้นนะ!”
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากโต๊ะ VIP พร้อมเสียงแก้วกระทบกันเบา ๆ ก่อนค่ำคืนนี้จะเริ่มต้นขึ้นอย่างเร้าใจระหว่าง “ผู้ชายที่หล่อร้าย เจ้าชู้แพรวพราวอย่างจอมทัพ” กับ “ผู้หญิงที่ไม่มีทางจะยอมใครอย่างมะนาว"
เสียงเพลงยังดังกระหึ่ม ผู้คนมากมายยังเดินผ่านไปมาอยู่ด้านล่าง แต่สายตาของจอมทัพกลับจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา มะนาวนั่งไขว่ห้าง เอียงแก้วเหล้าขึ้นจิบเบา ๆ ก่อนจะวางแก้วลงแล้วหันมามองเขาด้วยสายตาขี้เล่น
"มองพี่แบบนั้น รู้ไหมมันอันตราย"
"หนูไม่กลัวอันตรายค่ะ"
“โอเค…” จอมทัพวางแก้ว ยืดตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอนแขนพาดพนักเก้าอี้ข้างหลังเธอ “…แล้วถ้าพี่ถามแบบจริงจังว่าหนูโสดอยู่หรือเปล่า หนูจะว่าไง ไอ้พวกที่คุยๆอยู่ไม่นับนะครับ?”
“โสดค่ะ...แต่ไม่ง่ายนะคะ” มะนาวยิ้มหวาน สายตามองยั่วไปที่เขา
"บังเอิญจัง พี่เองก็ไม่ชอบคนง่ายๆเหมือนกัน"
“ผู้ชายมักจะหล่นเพราะความมั่นใจตัวเองทั้งนั้นแหละ รู้เปล่า?”
“แต่พี่ไม่เคยหล่น...มีแต่คนตกพี่แทน”
“เหรอคะ?” มะนาวเท้าแขนมองเขา สายตาของเธอจ้องลึกเข้าไปในนันย์ตาเขา “แต่ถ้าพี่โดนหนูตกล่ะ?”
“…งั้นหนูต้องรับผิดชอบพี่ทั้งชีวิตเลยนะ”
มะนาวหลุดหัวเราะ พลางเอื้อมหยิบแก้วขึ้นมาชนกับเขา
“งั้นลองดู...หนูอยากรู้เหมือนกันว่าคนที่ดาด้าเคยบอกว่า ‘เถื่อน ปากหมา แต่มีเสน่ห์จนอยากตบตัวเองที่มองนาน’ มันจะขนาดไหนกันเชียว”
จอมทัพหัวเราะเสียงต่ำ หัวใจเขากลับเต้นแปลกไปเล็กน้อย เขาเคยเจอผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่ไม่มีใครทำให้เขาต้อง "ระวังคำพูด" เท่าผู้หญิงคนนี้เลย
- ผู้เขียน
