แสงไฟสปอตไลต์จับตามองไม่ต่างจากดวงตาหลายสิบคู่ในบาร์ ทุกคนเงียบกริบ รอเพียงว่า “พายุลูกนี้” จะพัดกระหน่ำรุนแรงแค่ไหน
“หึ...กล้ามาก...”
เสียงทุ้มต่ำของจอมทัพดังขึ้นอีกครั้ง ก้าวเท้าเข้าใกล้โต๊ะทีละก้าว ๆ จนรองเท้าหนังเงาวับหยุดลงตรงหน้าของคนตัวเล็ก มะนาวหัวใจแทบหยุดเต้น มือเย็นเฉียบจนเหงื่อแตกพลั่ก ก้มหน้าหลบตาแทบไม่กล้าเงยขึ้น แต่เสียงขู่ฟ่อจากเหนือศีรษะก็ดังมาไม่หยุด
“กล้าเล่นซ่อนแอบกับพี่ต่อหน้าคนทั้งบาร์?”
“ดูท่ามึงจะตายก่อนกูนะอีชะนี! ไหนมึงบอกมึงเอาอยู่ไง” ดาด้ากระซิบข้างหูเพื่อนรัก เนื้อตัวสั่นไม่แพ้กัน
"เงียบไปเลยมึง" มะนาวคิ้วขมวดยืนตัวตรงร่างกายแข่งทื่อราวกับนักเรียนกับลังจะถูกทำโทษ
"ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหนวะ ดูพี่ทัพตอนนี้ดิ แม่ง..ทำกูสั่นจนฉี่จะแตกอยู่แล้วเนี่ย"
ดาด้าทั้งกระซิบอีกครั้ง แต่ก็รีบหุบปากเมื่อสายตาของจอมทัพหันมาจ้องขวับราวกับตัวเธอเองก็มีรอดเหมือนกัน
“พริกแก
