“ค่ะ”
ใบบัวรับคำและเดินตามเขาลงจากรถไปยังห้องพักริมทะเลที่ปลูกอยู่ห่างกัน ดูแล้วมีความเป็นส่วนตัวแถมไม่อึดอัดเพราะโล่งสบาย และเมื่อเข้าไปในห้องธรรม์ก็เปิดประตูบานกระจกออกไปยืนหน้าระเบียงห้องที่มีเตียงอาบแดดเห็นวิวทะเลด้านนอก เป็นส่วนตัวไม่พลุกพล่านอย่างที่เขาว่า
“มานั่งตรงนี้สิบัว”
เขานั่งลงบนเตียงอาบแดดและกวักมือให้น้องเมียเข้าไปนั่งข้าง ๆ แต่ใบบัวเดินเข้าไปหยุดข้างเตียงและพูดขึ้นว่า
“พี่ธรรม์...บัว...”
“บัวมีอะไรอยากพูดกับพี่ก็นั่งลงก่อนแล้วเราค่อยพูดกัน นั่งข้าง ๆ พี่นี่แหละ”
ธรรม์พูดเสียงเนิบ ๆ แต่แววตาของเขานี่สิที่ทำให้ใบบัวอ่อนระทวยเวลาได้สบประสาน หล่อนยืนบิดตัวไปมาสักพักเหมือนกำลังลังเลและไม่แน่ใจแต่เมื่อเห็นว่าบรรยากาศตอนนี้ไม่มีใครก็เลยกล้าที่จะนั่งใกล้พี่เขยสุดหล่อโดยไม่รู้สึกกระดาก เพราะถ้าหากมีใครอยู่แถวนี้หล่อนก็คงรู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องนั่งชิดผัวพี่สาว พอใบบัวนั่งลงข้าง ๆ
