“จะรั้งไว้ทำไมล่ะ ตอบแม่ให้ได้ก่อน” คุณหญิงภาวีนีเอ่ยถามทันควัน “นั่นสิ ผมจะรั้งไว้ทำไม ผู้หญิงแบบนี้จะไปไหนก็ไป ไม่ทำให้ผมเดือดร้อนก็บุญแค่ไหนแล้ว” งานปากไม่ตรงกับใจก็เกิดขึ้น คำว่าศักดิ์ศรี คำว่าคนรับใช้มันค้ำคอจนมันบดบังความรู้สึกจริงๆ ที่คชามีต่อไข่มุก “ก็ใช่ไง ในเมื่อแม่ไข่มุกมีแต่สร้างปัญหาให้แก งั้นก็ให้ไข่มุกกลับไปกับแม่ เพราะยังไงเสียในท้องไข่มุกก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขของแกอยู่ จากกันซะตั้งแต่ตอนที่ยังมองหน้ากันติด อย่าจากกันตอนที่เกลียดกันเลย” คุณหญิงภาวินีให้สติบุตรชาย ก่อนจะจูงมือไข่มุกเดินไปที่เรือสปีทโบ๊ท คุณหญิงภาวินีไม่ได้โกรธไข่มุก ออกจะรู้สึกสงสารด้วยซ้ำ เพราะท่านเป็นคนที่รู้เรื่องของเธอดีที่สุด แล้วยังต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้อีก ช่างน่าเวทนาเสียจริง ท่านหวังว่าบุตรชายของท่านจะคิดได้ และเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องที่ควรจะทำสักที แต่ถ้าไม่ ท่านก็จะขอดูแลไข่มุกและหลานของท่าน เพ