บ่วงปรารถนาเมียบำเรอ

มุกไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ

แสงแดดที่แยงตาของคชา ทำให้ชายหนุ่มต้องลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดใจ นี่เช้าแล้วอย่างนั้นหรือ ถึงเวลาที่เขาจะต้องตื่นแล้ว ชายหนุ่มพยายามตั้งสติ ก่อนที่จะตื่นมาด้วยอาการมึนศีรษะ เขากวาดสายตามองรอบๆ จนกระทั่งไปพบใบหน้างามของคนๆ หนึ่ง ซึ่งกำลังหลับใหลอยู่ในนิทรา ทำไมเขาคุ้นหน้าเธอเหลือเกิน แต่ยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เพราะเธอคือผู้หญิงที่เขาจ้างมาเมื่อคืน เขาจะไปเคยเจอหน้าเธอได้ยังไง แต่ก็ต้องยอมรับอย่างหนึ่งเลยว่า เธอทำให้เขาติดใจเธอจนแทบลืมไม่ลงเลยล่ะ

“นี่เธอ ตื่นได้แล้ว” ชายหนุ่มสะกิดร่างบางที่กำลังหลับใหลอยู่ในนิทรา และไม่ได้รู้เลยว่ามีบางคนกำลังจ้องหน้าเธออยู่

“เช้าแล้วเหรอคะ” ไข่มุกขยี้ตาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าชายหนุ่มผู้ที่ปลุกเธอจากการนอนที่แสนสบาย

“ใช่สิ ถึงเวลาที่เธอต้องกลับได้แล้ว นี่เงินของเธอ” คชาเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ ก่อนจะนับเงินออกมาปึกใหญ่ เพื่อตอบแทนที่หญิงสาวบริการดี

“มุกไม่รับค่ะ เพราะมุกไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ” ไข่มุกเอ่ยออกไปตามจริง

“นี่เธอจะเล่นตัวขอค่าตัวขึ้นเหรอ เมื่อคืนก็ยอมนอนกับฉันนับครั้งไม่ถ้วน จะมาบอกว่าตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการนี่มันตลกเกินไปแล้วนะ” คชาเอ่ยออกมาเสียงเหยียด

“มุกไม่ได้เล่นตัว มุกไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว มุกลาล่ะค่ะ” ไข่มุกรีบใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ แม้ว่าส่วนสัดของเธอจะเป็นอาหารตาของเขา แต่เธอไม่มีทางเลือก เธอจะต้องออกไปจากห้องของเขาด้วยศักดิ์ศรีที่เธอมี

ในขณะที่เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และก็ไม่ค่อยพอใจที่เธอไม่ทำตามที่เขาต้องการ เพราะถ้าขืนยังมัวโอ้เอ้อยู่แบบนี้มีหวังคุณหญิงภาวินีมารดาของเขาต้องมาเจอแน่นอน เขาไม่อยากทะเลาะกับมารดาแต่เช้า เพียงเพราะเรื่องเดิมๆ นั่นก็คือการพาผู้หญิงมาหาความสุขของเขา และไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่านหาให้สักที

“ถ้าไม่ใช่แล้วเธอเป็นใครล่ะ อย่ามัวแต่เล่นลิ้นเสียเวลาเถอะ รับเงินแล้วกลับไปซะ อย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินด้วย” คุยไปก็เสียเวลา ชายหนุ่มยื่นเงินให้เธออีกครั้ง ซึ่งหญิงสาวก็ยังไม่รับไว้เหมือนเดิม เธอยังคงส่ายหน้าน้อยๆ สิ่งที่เธอทำนั้นมันทำให้ชายหนุ่มหัวเสียเป็นอย่างมาก