"เธอยังเหลือฉันนะลูเซียร์"
ประโยคนั้นทำให้คนที่เพิ่งเจอเรื่องราวแย่ๆ มารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ถึงอย่างนั้นน้ำตาก็ยังคงไหลรินออกจากดวงตาคู่สวยไม่ขาดสาย สัมผัสอ่อนโยนจากฝ่ามือหนาที่คอยลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ พานทำให้คนตัวเล็กค่อยๆ สงบลง
แม้จะหยุดร้องไห้แล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมคลายกอดออกจากอังเดร มาเฟียหนุ่มไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้ลูเซียร์ทำตามใจตัวเองอยู่พักหนึ่ง พอใจปล่อยเขาเป็นอิสระเมื่อไหร่ก็ค่อยปล่อย
"ฮึก...ทุกๆ คนเขาทิ้งเซียร์ไปหมดเลย เพราะแบบนี้ใช่คะ พ่อแม่ถึงอยากให้เซียร์กลับไทย"
"พวกเขาแค่เป็นห่วงความรู้สึกเธอ ว่าถ้าเธอรู้เรื่องหย่า เธอจะไม่มีใครคอยข้างๆ ตอนกำลังเสียใจ"
"พี่เดย์รู้เรื่องนี้มาก่อนแล้วใช่ไหมคะ" เธอคลายกอดจากเขา เอ่ยถามพร้อมจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาทั้งที่น้ำตายังเปียกชุ่มหน้า
"อืม"
"แล้วทำไมถึงไม่บอกเซียร์เลย"
"เสียใจครั้งเดียวไม่ดีกว่าเหรอ"
"ฮึก..."
"ไม่ใช่ไม่อยากบอก แต
