รถหรูสีดำราคาหลายล้านขับแล่นเข้ามายังคฤหาสน์หลังงามแห่งหนึ่ง ลูเซียร์มองออกไปนอกกระจกรถด้วยความตื่นเต้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้เหยียบย่ำเข้ามาในเขตที่พักของครอบครัวอังเดร
บริเวณตามจุดต่างๆ มีชายชุดดำยืนประจำ โดยแต่ละคนมีอาวุธครบมือ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่ต่างจากหลายปีที่แล้ว ภาพในวันวานผุดขึ้นมา จำได้ว่าตอนนั้นเธอและอังเดรเคยวิ่งเล่นกันที่สนามแห่งนี้
เธอเบือนสายตามามองอังเดรที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดจาอะไร น่าแปลก...ตอนนั้นเขาเคยเป็นพี่ชายที่แสนดีและคอยช่วยเหลือเธอทุกอย่าง หากแต่วันนี้กลับกลายเป็นคนเย็นชาที่ทำตัวห่างเหินราวกับคนไม่เคยรู้จักกัน
"เดย์จำได้ไหมคะ เราเคยวิ่งเล่นด้วยกันที่สนามตรงนั้น" เธอพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ นิ้วพลางชี้ไปยังสนามดังกล่าวที่เคยมีความทรงจำกับคนข้างกาย
"จำไม่ได้"
"เซียร์ก็นึกว่าพี่เดย์จำได้ซะอีก"
"ฉันลืมมันไปหมดแล้ว"
ลูเซียร์นิ่งเงียบไปกับประโยค
