คิมหันต์...
ผมวิ่งตามหาลิลทั่วบ้านที่ตอนนี้คนในบ้านต่างก็วิ่งเพื่อหนีตำรวจจนกระทั่งเจอผู่ชายสองคนกำลังพูดเสียงเอะอะโวยวายอยู่หน้าห้องๆหนึ่งไอ้สองคนนั้นเถึยงกันก่อนที่มันวิ่งไปทางด้านหลังผมก็วิ่งไปที่หน้าห้องๆนั้นและภาพที่ผมเห็นก็คือลิลที่นั่งกอดเข่าอยู่ตรงมุมห้องกำลังถืออะไรบางอย่างจ่อคอตัวเอง
"ลิลอย่า!!!"
"คุณคิม!! ฮึก ฮึก" ผมวิ่งเข้าไปอย่างไวก่อนจะเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในมือของลิลก็คือเศษกระจก
"มึงทำบ้าอะไรห๊ะ!!" ผมปัดมันออกจากมือของลิลแล้วดึงลิลเข้ามากอด
"ฮือออ ฮืออออ คุณคิม ฮือออ ฮือออ"
"จะฆ่าตัวตายบ้าหรือเปล่าวะห๊ะ" ผมอดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่คนตรงหน้าถ้าผมมาช้าอีกนิดเดียวผมไม่อยากคิดเลยว่าจะเป็นยังไง
"ลิลไม่รู้ ฮืออ ลิล ฮืออ ฮืออออ"
"กลับถึงบ้านโดนดีแน่" ผมพูดคาดโทษคนที่เอาแต่ร้องไห้ก่อนจะอุ้มออกมาจากห้อง พอเดินออกมาก็เจอพวกไอ้เสี่ยเหี้ยนั่นถูกจับใส่กุญแจมือนั่งเรียงรายทำหน้าเป็นหมาห
