“ห้องเธออยู่ไหน”
เสียงของมาร์วินเอ่ยถามทันทีที่ฉุดกระชากพราวมุกเข้ามายังบ้านพักของหญิงสาวอย่างทุลักทุเล ร่างบางเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัวตื่นกลัว
“ทะ..ทำไมคะ” พราวมุกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“ฉันถาม!” ชายหนุ่มตะคอกใส่หญิงสาวเสียงดังลั่น
“คือ…”
“เร็วๆ พราวมุก อย่าให้ฉันต้องโมโหไปมากกว่านี้”
“ห้องนั้นค่ะ” หญิงสาวชี้ไปยังห้องพักของเธอ
“หึ” มาร์วินแค่นหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลากหญิงสาวเข้าไปในห้องนั้นอย่างรวดเร็ว
“พี่มาร์วินใจเย็นๆ ก่อนนะคะ มุกเจ็บไปหมดแล้ว”
“มาเที่ยวแบบนี้ขอใครหรือยัง”
“ก็พี่ไม่คุยกับมุกแล้วจะให้มุกไปขอพี่ได้ยังไงคะ”
“เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ รู้ใช่ไหม?”
พูดจบมาร์วินก็ผลักร่างเล็กนอนลงบนเตียงนุ่มสีขาวไม่ได้แรงมากนัก ก่อนที่ร่างกำยำแผงอกเปลือยเปล่าจะตามมาทาบทับคร่อมร่างเล็กไว้อย่างรวดเร็ว
“พี่มาร์วิน” พราวมุกเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบ
