ทุกๆ คำพูดของคนทั้งสองที่โต๊ะนั้นคุยกัน แบมไพลินได้ยินทั้งหมด และเธอแสยะยิ้มออกมาทันที เพราะคิดอะไรได้
เมื่อขุนเขากลับมาอาหารทั้งหมดก็มาวางอยู่บนโต๊ะแล้ว และเขาก็นั่งกินทันที แบบไม่สนใจหญิงสาวตรงหน้า
"พี่ขุนเขากินปลากะพงทอดน้ำปลานี่สิค่ะ น่าอร่อยมากเลยนะ" หญิงสาวำพูดพร้อมกับตักใส่จานให้
"ครับ" ขุนเขาพูดแต่ไม่สนใจจะกินที่แบมไพลินตักให้แม้แต่น้อย
"พี่นิสาน่าจะชอบกิน พี่ปริ้นถึงสั่ง"
"..." ขุนเขาชงักไปเล็กน้อย พร้อมกับเปลี่บนมาตักปลาชิ้นนั้นเข้าปาก
"อร่อยใช่ไหมคะ" แบมไพลินถามพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา
"อร่อยดีครับ" แล้วขุนเขาก็กินต่อ แบบไม่สนใจจะดูแลเทคแคร์อะไรคนตรงหน้าแม้แต่น้อย
แบมไพลินก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา เพราะเธอรับรู้แล้วว่า ระหว่างขุนเขากับชนิสา ต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอจะเป็นคนขัดขวางทุกอย่างเอง
เมื่อกินข้าวอิ่มแล้ว ทั้งสองคนก็เดินออกมาจากร้านอาหาร และขุนเขาก็รีบ
