1 เดือนผ่านไป
ทั้งขุนเขาและชนิสาก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวอะไรกัน ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่เขาพยายามจะเข้าหา เธอก็จะถอยห่างเขาอยู่เรื่อยๆ ทำให้ไม่มีโอกาสจะได้คุยอะไรกันอีกเลย
ด้วยความเครียดกับคิดมาก เขาก็เอาแต่กินเหล้าเพื่อให้ตัวเองนอนหลับได้ในแต่ละวัน เขารู้แล้วว่าชีวิตที่ไม่มีชนิสามันเปล่าเปลี่ยวขนาดไหน
สภาพของขุนเขาตอนนี้เลยไม่เหมือนแต่ก่อน จากหนุ่มที่หล่อเข้ม กลับกลายมาเป็นซูบผอมอย่างน่าตกใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าทักท้วงอะไร
ชนิสาเองก็ทำงานของเธอเต็มที่ อย่างดีทุกอย่าง แต่ความรู้สึกก็เหมือนนาฬิกาทรายที่นับถอยหลังร่วงลงไปทุกวินาที เธอจะใช้เวลาที่เหลืออยู่พัฒนาไร่ของเขาให้เต็มที่ จะทุ่มเททุกอย่างให้เวลาที่เหลืออยู่ให้มากที่สุด
แบมไพลินตอนนี้สนิทกับขุนเขามากขึ้น มีอะไรเขาก็จะคุยกับเธอก่อนเสมอ จนเธอรู้สึกว่าเธอสำคัญกับเขา แต่การทำงานก็ยังคงเหมือนเดิม 1 เดือนผ่านไปไม่มีอะไรดีขึ้น เอาแต่ไป
