วันต่อมา
แบมไพลินตื่นตั้งแต่เช้าไปสั่งให้เชฟทำอาหารให้ โดยเธอก็ย้ำแล้วย้ำอีกว่า น้ำซุปต้องเป็นซุปปลากระพง ก่อนจะจัดแจงเปลี่ยนเมนูให้ขุนเขา เป็นข้าวต้มปลากะพงสับแทน เพราะไม่อยากให้เห็นเป็นชิ้นปลาเกินไป
เมื่ออาหารเริ่มจัดเสร็จแล้ว พนักงานก็เอาไปให้ขุนเขาที่ห้องทำงาน และขุนเขาก็รออยู่ก่อนแล้ว
"พี่ขุนเขาสวัสดีค่ะ" ฟ้ารดายิ้มทักทายขุนเขาที่เห็นเดินออกมา พร้อมถ้วยข้าวต้มเหมือนของเธอในมือ
"ครับ" และขุนเขาก็มองอย่างแปลกใจว่า ฟ้ารดามาได้ยังไง แต่ก็ไม่อยากเสียเวลาถาม
"ไปนั่งกินข้าวกับฟ้าไหมคะ" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยท่าทางระริ๊กระรี้
"ไม่ดีกว่าครับ ผมต้องรีบไป" และขุนเขาก็เดินไปทันที ไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย
"..." ฟ้ารดายืนอึ้งอยู่ มีคนต้องการเธอเป็นร้อยเป็นพัน แต่เธอเลือกที่จะมาสนใจเขาถึงที่นี่ พอที!!! พรุ่งนี้จะรีบกลับแล้ว จะรีวิวแย่ๆ และไม่มาเหยียบที่นี่อีก คอยดูเถอะ!
ทุกอย่างอยู่ในสายตาของแบมไ
