เมื่อรู้ว่าเป็นแบบนี้ขุนเขาก็บอกให้พนักงานรวบรวมทุกอย่างที่มี เอามาไว้เป็นหลักฐาน เขาจะเอาเรื่องแบมไพลินให้ถึงที่สุด เพราะตอนนี้ทั้งชนิสา ทั้งรีสอร์ทของเขาได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
ชนิสาร้องไห้อยู่นานมาก ทำยังไงก็หยุดร้องไม่ได้ เธอเสียใจมากจริงๆ ยิ่งคิดว่ามีคนเกลียดเธอมากขนาดนี้ เธอยิ่งเสียใจ ลูกเธอเกือบจะเป็นอันตราย โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
"มีคนมาหาหนูนิสาค่ะ" และป้าแววก็พูดขึ้น
"นิสา..." และเสียงแม่ของชนิสาก็ดังขึ้น ทำให้เธอรีบหันไปมอง
"แม่!" ชนิสาอึ้งอยู่ชั่วขณะ แม่เธอมาได้ยังไง น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาเป็นสาย พร้อมกับรีบเดินเข้าไปกอด ด้วยความคิดถึง
"..." ขุนเขาที่มองอยู่ก็ถึงกับหันไปทางอื่น เพราะน้ำตาเขาก็ไหลออกมาเช่นกัน เขาสงสารเธอมาก เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะเขาคนเดียว
"นี่มันอะไรกันลูก ร้องไห้ทำไม มันเรื่องอะไร"
"แม่...ฮึกๆๆ" ชนิสาพูดอะไรไม่ออก เพียงแต่ก้มหน้าร้องไห้
