"คำพูดคำจามันไม่มากไปหน่อยหรอคะคุณขุนเขา" ป้าแววได้ยินยังรู้สึกเจ็บแทนชนิสา กับคำพูดที่ดูถูกตรงๆ แบบนี้
"ผมพูดจริงครับป้า นิสาก็คงรู้ตัวเองดี" เขาพูดเสียงเรียบ
"ค่ะ นิสาไม่เหมาะจริงๆ ค่ะป้าแวว เดี๋ยวนิสาไปดูเขาจัดผลไม้ตรงนั้นก่อนนะคะ ป้าแววไปพักผ่อนเถอะค่ะ เหนื่อยมาหลายวันแล้ว ที่เหลือนิสาจัดการเอง" นิสาพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ ให้ป้าแวว ทั้งภาพเบลอๆ ที่ผ่านม่านน้ำตา ก่อนจะเดินไปอีกฝั่ง
"..." ขุนเขาก็ยังคงยืนนิ่ง เมื่อชนิสาเดินผ่านหน้าไปจนลับสายตา
"คำพูดคำจา จะพูดอะไรก็คิดให้มันมากๆ ก่อนพูดก็ดีนะคะ มีสิ่งที่ควรพูดเพื่อให้คนอื่นรู้สึกดีขึ้นอีกตั้งหลายอย่าง ไม่ใช่พูดทำร้ายจิตใจแบบนี้ อย่าทำอะไรให้เรื่องมันแย่สิคะ อย่างหลายวันมานี้ที่ป้าเห็นมาตลอด ป้าว่าคุณขุนเขาของป้าไม่น่ารักเลย" ป้าแววพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น
ทิ้งให้ขุนเขาได้ยืนคิดอะไรคนเดียว แต่ก็เหมือนจ
