“รู้ตัวก็ดี แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอลืมตัว ฉันนี่แหล่ะจะเป็นคนไล่เธอออกไปจากบ้านหลังนี้เอง ถึงตอนนั้นคุณแม่ฉันก็ช่วยเธอไม่ได้หรอก” ธีร์เอ่ยก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องหอไป เขาไม่เคยคิดจะอยู่กับผู้หญิงคนนี้ในฐานะสามีภรรยาอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องร่วมหอกับเธอในคืนนี้ หรือคืนต่อๆ ไป
ร่างสูงเดินออกไป ก่อนที่จะไปนอนที่ห้องนอนเก่าของเขา และก็คงไม่กลับไปนอนที่ห้องหอของเขาและเธอ ซึ่งเป็นห้องที่ถูกตกแต่งไว้ใหม่ และมารดาก็ไม่สามารถห้ามเขาได้ เขายอมท่านมากแล้ว ที่ยอมแต่งงานทั้งที่ไม่ได้มีความรักให้เธอ หลังจากนี้เป็นท่านบ้างที่ต้องยอมให้เขาใช้ชีวิตของเขา
หลังจากที่ร่างสูงออกไปจากห้อง หญิงสาวก็เดินไปล็อคประตูด้วยความทุกข์ใจ เธอไม่อยากอยู่ตรงนี้แม้แต่น้อย แต่เพราะบิดาเธอเลยต้องอยู่ อันที่จริงตอนนี้เธออยากไปเฝ้าบิดาที่โรงพยาบาลมากกว่า เธอไม่รู้เหมือนกันว่าบิดาจะอยู่ได้นานแค่ไหน เพราะฉ
