เมื่อตัดสินใจที่จะทิ้งทุกอย่างไป เพียงพิณก็เดินเข้าไปหาคุณรังรองในเช้าวันต่อมา ก่อนที่เธอจะเปิดใจกับคุณรังรอง
“คุณแม่ขา เพลงขอออกไปจากที่นี่ได้มั้ยคะ เพลงอยู่ในสถานะนี้ไม่ไหวอีกแล้ว” เพียงพิณเอ่ยออกมาเสียงเศร้า แต่ไม่มีน้ำตา เพราะเธอพยายามที่จะเก็บกักมันไว้ เพื่อไม่ให้คุณรังรองลำบากใจไปมากกว่านี้
“หนูเป็นอะไรลูก ไหนเล่ามาทั้งหมด แล้วแม่จะอนุญาตให้หนูออกไป” คุณรังรองเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“คุณธีร์เขามองเพลงเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกค่ะนอกจากนางบำเรอ คุณแม่ปล่อยเพลงไปเถอะนะคะ เพลงสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องห่วงว่าจะติดคำสัญญากับคุณพ่อหรอกนะคะ เพลงเชื่อว่าคุณพ่อจะมีความสุข ถ้าหากเพลงมีความสุขในชีวิต” เพียงพิณเอ่ยออกมาเสียงเศร้า เธอต้องกลั้นน้ำตาไว้อย่างที่สุด ไม่ให้มันไหลออกมา
“ถ้าจะออกไปก็ได้ แต่ต้องไปในที่ที่แม่หาให้นะ แม่จะได้มั่นใจว่าหนูจะอยู่ได้อย่างมีความสุข” คุณรังรองไม่ต้องการให้ล
