ในขณะที่ร่างสูงลอบยิ้มด้วยความพึงพอใจ เห็นทำท่าเก่งเกือบทุกเรื่อง แต่พอเขาบอกว่าจะป้อนด้วยปากเท่านั้นแหล่ะ แม่เจ้าเพระคุณก็กินเอากินเอาจนน่าสงสาร ส่วนคนที่ขู่ว่าจะป้อนด้วยปากก็นั่งมองหญิงสาวด้วยความขบขัน
“ฉันไม่ไหวแล้ว แค่นี้พอได้ยัง” ข้าวที่เหลืออีกเล็กน้อยมันทำให้ชายหนุ่มพยักหน้าตกลง
“ข้าวน่ะพอได้ แต่อันนี้ต้องดื่ม” มือเรียวยาวชูแก้วนมอุ่นที่แอบไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ร่างบางเบ้หน้าด้วยความเหนื่อยใจ นาทีนี้หญิงสาวอยากอ้วกมาก ไม่รู้ว่าเพราะแพ้ท้อง หรือว่าทานอิ่มมากเกินไป
“ไม่ดื่มไม่ได้เหรอ” นิรณาต่อรอง
“ไม่ได้ นมเนี่ยสำคัญกับลูกมาก ถ้าไม่ไหวจริงๆ ให้ย่อยก่อนค่อยมาดื่มก็ได้” เขาเห็นท่าทางเธอแล้วก็รู้สึกสงสารก็เลยยืดหยุ่นให้หญิงสาว นั่นทำให้เธอยิ้มออกด้วยความขอบคุณ บางทีเขาอาจจะบังคับเธอเกินไป เขาคงต้องค่อยๆ ดูแลเธออย่างใกล้ชิด เพราะถ้าเธอรับประทานอาหารได้น้อย มันจะส่งผลต่อลูกที
