“พี่ราม!”
“ได้ไหมครับ” เสียงทุ้มต่ำของรามสูรมันช่างเย้ายวนใจอ้อนรักชวนให้เคลิ้มเหลือเกิน มือใหญ่ลูบไปที่สะโพกผายกลมกลึงได้รูปใบหน้าหล่อดั่งฟ้าประทานโน้มลงมาใกล้ขบติ่งหูเบา ๆ
“อ้อนเปลี่ยนเองได้ค่ะ” อ้อนรักขืนตัวเองออกจากอกของเขา เธอไม่น่าให้เขาเข้ามาด้วยเลย ทั้งยังมือไม้อย่างกับปลาหมึกนี่อีก
“ถ้าพี่ช่วยจะเร็วขึ้นนะครับ”
“อ้อนเหนียวตัวอยากอาบน้ำ ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพยายามอย่างยิ่งยวดในการหลุดจากยักษ์รามสูรตนนี้ แววตาเจ้าเล่ห์นั้นทำเอาเธอหวิวไหวในใจชอบกล ยิ่งตอนเขาเข้ามานัวเนียอีก
“พี่อยากแล้วนะ...”
“เราเพิ่งเป็นแฟนกันไม่นานเองค่ะ”
“คุณย่าหาฤกษ์แล้วนะ พี่บอกเมื่อคืน ให้ไปวัดกับน้าจงอร เพราะท่านแก่แล้วอยากอุ้มหลาน หากไม่ทำตอนนี้จะไม่ทันแล้วนะ”
“ทำไมไม่เห็นมีใครบอกอ้อนเลยล่ะคะ...นี่มันชีวิตอ้อนนะ” อ้อนรักทำแกล้งงอน แม่นะแม่ทีตอนตกลงกันว่าจะเดินจากพี่รามยังยุส่ง พอพี่เขาขอเป็นแฟนก็ขายล
