นอร่าห์แทบจะลืมไปแล้วว่าความสุขในเพศรสระหว่างหญิงชายนั้นเป็นเช่นไร
“คุณพูดจริงหรือจอร์จ” นอร่าห์เลิกคิ้ว
“จริง…ตอนนั้นฉันคลั่งไคล้เธอมาก” เขายืนยัน
นอร่าห์ส่งยิ้มตอบ เข้าใจชัดแล้วว่าจอร์จต้องการอะไรในวินาทีนั้น
“แล้วตอนนี้ล่ะจอร์จ…คุณยังต้องการฉันอยู่ไหม?” หล่อนถามเบาๆ หยั่งความรู้สึกว่าเขายังต้องการเธออยู่ไหม
จอร์จไม่ได้ตอบออกมาเป็นคำพูด ทว่าแสดงออกด้วยการขยับเข้ามาใกล้ เอื้อมมืออวบไปกุมหลังมืออุ่นของนอร่าห์และบีบเบาๆ จากนั้นความว้าเหว่ของหญิงชายวัยกลางคน ในบรรยากาศที่รู้เห็นเป็นใจ ก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง ภายใต้แสงไฟสลัวเลือน
ภายในห้องเก่าๆของนอร่าห์ จอร์จพรมจูบไปตามท่อนแจนกลมกลึง นอร่าห์ขนลุกเกรียว ทว่าก็ยินยอมให้จูบของจอร์จช่วยชะล้างความเหว่ว้าทรมานที่อัดแน่นอยู่ในใจของหล่อน ต่อจากนั้นจอร์จก็ทาบริมฝีปากหนาเข้ากับกลีบปากเผยอแย้มของนอร่าห์ด้วยความหิวกระหาย ทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยความร
