กรายไปไหน ที่ผ่านมา แทบเรียกได้ว่าซาบรีน่ามีชีวิตอยู่ในโลกแคบๆที่มีแต่เธอกับแม่ และป้านอร่าห์เท่านั้นที่เป็นเพื่อนบ้าน
“แล้วอยากไปไหมล่ะ” เขาชวน
“อยากสิ…อยาก” ซาบรีน่ารีบตอบ
“รอให้ทุกอย่างที่นั่นลงตัวกว่านี้ พ่อคงพาเธอกับแม่ไปเที่ยว”
กล่าวจบเขาก็เดินนำหน้า ก้าวไปตามถนนโรยกรวด มุ่งสู่สวนดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมรวยรินอยู่ที่ด้านหลังของคฤหาสน์
เมื่อพากันเดินมาถึงท้ายสวน คริสโตเฟอร์กวาดสายตาไปรอบๆ สังเกตได้ในความร่มรื่นและมีชีวิตชีวาของสวน ดอกไม้สะพรั่งบานอวดสีสันละลานตาอยู่ในประกายแสงสีทองของยามเย็น มีบ้างที่เหี่ยวหุบไปตามเวลา หลังจากบานเบ่งอยู่กลางแสงแดดจ้ามาทั้งวัน
ร่องรอยจากการรดน้ำและก้อนดินที่ร่วนซุยขึ้นมาจากการพรวนดินยังปรากฏให้เห็นทั่วไป คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้ว สงสัยกับการเปลี่ยนแปลงรอบๆ เห็นดังนั้นซาบรีน่าจึงกล่าวขึ้นเบาๆให้เขาหายสงสัย
“ฝีมือเดลค่ะ” รดน้ำ พรวนดิน ตัดแต่งกิ่ง วัชพืช หน
