“ขอโทษค่ะแม่…ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ หนูจะไม่พูดประโยคเมื่อครู่เด็ดขาด”
“เหมือนกันแหละลูก…ถ้าแม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้ แม่จะไม่ยอมเป็นนางบำเรอของโจนาธานเด็ดขาด การที่แม่ยอมไปเป็นนางบำเรอของเขา ไม่เพียงแค่ตัวแม่ที่เจ็บปวด แต่มันทำให้คนที่รักแม่ต้องเจ็บปวดตามไปด้วย” โซเฟียพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ภายใต้เปลือกตาที่พริ้มสนิท
“หนูจะไม่พูดถึงมันอีก…จะไม่นึกถึงเรื่องนี้อีก”
กล่าวพร้อมกับโผเข้ากอดโซเฟียเอาไว้แน่น รู้สึกผิดที่กล่าวโดยไม่ทันคิด
‘เข้าใจชัดแล้วว่าในวันที่ชีวิตมีเพียงสองตัวเลือกให้ผู้เป็นแม่ได้เลือก….การที่ยอมขายศักดิ์ศรีเพื่อไปเป็นนางบำเรอของเศรษฐี อาจเป็นการตัดสินใจดีที่สุดแล้วสำหรับตอนนั้น…แม้มันอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุดของวันนี้ เมื่อเริ่มจะมองเห็นโอกาสและความหวังอื่นในชีวิตขึ้นมาบ้าง’
เช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อคืนที่ผ่านมา เป็นอีกคืนที่ฝนกระหน่ำหนักลงมาอย่างไม่ล
