3วันต่อมา
"ค่อย ๆ นั่งนะหมวย" ผมพยุงหมวยมานั่งลงที่โซฟา หมออนุญาตให้เธอกลับบ้านได้แล้วเพราะไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไร
"อืมมม...ไม่ต้องประคองฉันก็ได้ ฉันเดินเองได้อยู่ ไม่ได้เจ็บตรงไหนแล้ว"
"เดี๋ยวมันเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง ฉันเคยเกือบจะสูญเสียเธอกับลูกไปแล้วนะหมวย..."
"ไม่เป็นอะไรหรอก เลิกคิดมากได้แล้ว" เธอลูบแก้มผมเบา ๆ
"หิวหรือยังหมวย เดี๋ยวฉันให้แม่บ้านทำอาหารมาให้"
"ยังหรอก ฉันเพิ่งจะกินมาเอง" เธอตอบ
"งัันนั่งรออยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บก่อน"
"อื้ม..." เธอพยักหน้ารับ
ผมหันไปหยิบถุงยาและก็ของใช้ของเธอบางส่วนขึ้นไปไว้บนห้องก่อนจะรีบเดินลงมาด้านล่างเห็นไอ้ศึกกับไอ้วุธกำลังนั่งคุยกับเธออยู่
"ลูกล่ะ?" ผมถาม
"หลับกันไปหมดแล้ว มึงไปไหนมาวะ" ไอ้วุธหันมาถามผม
"กูเอาของขึ้นไปเก็บข้างบนมา"
"อาหมอว่ายังไงบ้างวะ หมวยแข็งแรงดีแล้วหรือยัง ได้นัดไปตรวจอีกหรือเปล่า"
"ก็นัดไปตรวจครร
