เช้าวันต่อมา
ร่างเล็กอุ้มท้องโย้เปิดประตูเดินออกไปอย่างงัวเงีย
"อือ...พวกคุณทำอะไรกันน่ะ?" เธอปรือตามองยังจุดที่ทั้งสามกำลังยืนช่วยกันขนของอยู่
"อ๋อ พอดีว่าจะจัดห้องให้ใหม่น่ะจะได้มีพื้นที่กว้าง ๆ" ชนะศึกหันไปตอบ
"อ๋อ..."
"มานั่งลงก่อนสิยืนนานเดี๋ยวปวดขา" อาวุธเดินไปพยุงร่างบางมานั่งที่โซฟา "หิวหรือยัง ไอ้ปืนมันทำกับข้าวให้เสร็จแล้วนะ"
"ฉันเพิ่งตื่นยังไม่หิวเลย แล้วพวกคุณกินข้าวกันแล้วหรอ?"
"พวกเรากินกาแฟกันไปแล้วน่ะ" ปืนใหญ่ตอบ
"ทำไมถึงไม่กินข้าวเช้ากันล่ะ อยากเป็นโรคกระเพาะกันหรือไง?"
"ปกติพวกเราก็ไม่ค่อยกินข้าวเช้ากันอยู่แล้ว แค่กาแฟแก้วเดียวก็อยู่ได้ครึ่งวันแล้ว"
"ยังไม่ต้องรีบทำหรอก ไปพักกินข้าวกันก่อนเถอะฉันไม่อยากให้ใครมาอดตายที่นี่หรอกนะ"
"คร้าบ.." สามหนุ่มพากันเดินเข้าไปในครัว แต่ละคนต่างพากันยิ้มกริ่มไป ถึงแม้เธอจะพูดห้วน ๆ แต่พวกเขาก็สัมผัสได้ว่าเธอนั้นก็ยังคงเป็นห่วง
