"เดี๋ยวก่อนสิคี คุยกับแม่ก่อน.."
คนที่หุนหันออกจากบ้าน จำต้องหยุดชะงักขาอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะลอบถอนหายใจหนักๆ คีรีหันกลับไปหามารดาที่เดินตามหลังเขาออกมา ในขณะที่เขาเผลอจินตนาการไปว่า ถ้าคุณแม่ตามเขาออกมา แล้วใครกันล่ะที่อยู่กับคุณย่า รู้ๆกันอยู่ว่า เมื่อไหร่ที่คุณย่าถูกขัดใจ หรือมีสิ่งใดมากระทบกระเทือนจิตใจหนักๆ ท่านมักจะมีอาการเป็นลม บางครั้งถึงกับหมดสติลงไป
"รู้ตัวบ้างไหมว่าพูดอะไรออกมา"
เขาโฟกัสสายตามาหยุดที่มารดาอีกครั้ง ก่อนที่คิ้วหนาจะนิ่วเข้าหากัน เมื่อมารดาไม่ได้แสดงอาการที่บ่งบอกว่าดีอกดีใจ ทั้งๆที่มารดาของเขารักเพียงฝันจะตาย
"คุณแม่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นหรอครับ คุณแม่ดูไม่ยินดีสักเท่าไหร่ กับการที่ผมเข้าใจเธอ หรือต้องการตามไปปรับความเข้าใจกับเธอ คุณแม่ดูแปลกไปนะครับ.."
พอเขาหลุดคำพูดออกไปเท่านั้น มารดาก็ขยับยิ้มออกมาเบาๆ ซึ่งเขาไม่เข้าใจเลยว่า กิริยาอย่างนั้น มารดาของเข
