สามเดือนผันผ่าน
ในโลกยุคปัจจุบัน สามสาวเพื่อนสนิทของลี่จือ นัดกันไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อนผู้จากไป
ยามที่คิดถึงลี่จือ เฟิ่งซิ่น หนึ่งในเพื่อนรักที่อาสาเป็นคนเก็บนิยายเล่มสุดท้ายของลี่จืออ่านค้างไว้ นางก็จะหยิบมันขึ้นมาดู
‘ โบตั๋นเดียวดาย ’
ทว่าช่างแปลกเป็นยิ่งนักนัก ไม่รู้ว่าจะคิดไปเองหรือไม่ หน้าปกนิยายที่มีสาวงามนั่งหน้าเศร้าบนโขดหินริมธาร บัดนี้ ใบหน้านั้นกลับดูสดใสขึ้นมาอย่างประหลาด ริมฝีปากของนางยกยิ้ม ดวงตาแสนเศร้าแปรเปลี่ยนไปเป็นมีประกายมาดมั่นและมีชีวิตชีวา
ท่าทีเช่นนี้ช่างเหมือนกับลี่จือเพื่อนรักเหลือเกิน นางไม่เคยยอมแพ้ แม้เจออุปสรรคหนักหนาเพียงใด
เฟิ่งซิ่นยิ้มออกมาทั้งน้ำตา หวนระลึกถึงคำพูดของเพื่อนในครั้งที่ยังมีชีวิต
“ พวกแกต้องรีบตักตวง รีบหาเงินตอนที่ยังหาได้ ฉันรู้ว่าสิ่งที่พวกเราทำอยู่มันไม่ได้ด
