นลินถูกพ่อเลี้ยงเจ้าของฟาร์มโคอุ้มมาส่งที่ห้องพักตั้งแต่เช้ามืดแถมยังใจดีช่วยอาบน้ำ แต่งตัวให้จนหญิงสาวแทบจะแทรกแผ่นดินหนีด้วยความอายแม้ในตอนนั้นเธอจะหลับไม่ได้สติก็ตาม
“เช้าขนาดนี้ร้านยาคงยังไม่เปิด”
รถขับเคลื่อนออกจากฟาร์มโคศิลป์ทองตั้งแต่เช้า หญิงสาวที่นั่งเงียบมาตลอดทางหันใบหน้ามองคนขับรถ
“ค่ะ”
“ไปหาอะไรทานก่อนนะ พี่กลัวหนูลินหิว”
ศิลายกมือขึ้นลูบเรือนผมนุ่มของสาวเจ้าแผ่วเบาด้วยความเอ็นดูและรักใคร่ กิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืนคงสูบฉีดพลังไปไม่ใช่น้อย และเขามั่นใจว่าเมียเด็กของตัวเองคงจะหิวแล้ว
นลินเบิกตากว้างอย่างสนใจเมื่อมองเห็นภูเขาใหญ่เล็กหลายลูกซ้อนทับกันตรงหน้า หมอกสีขาวปกคลุมไปทั่วบริเวณ กระจกรถค่อยๆ ถูกดันลงด้วยฝีมือพ่อเลี้ยงหนุ่ม ลมเย็นๆ ลอยมาสัมผัสใบหน้าจนหญิงสาวยิ้มแก้มปริออกมา
“ชอบเหรอ”
“ค่ะ บรรยากาศตอนเช้าดีมากเลยนะคะ”
“ไว้พี่จะพาเรามาเที่ยวบ่อยๆ นะ”
“หมอประจำฟาร์มแอ
