มีความต้องการ
517 คำ
ความต้องการรสสัมผัสที่ซาบซ่าน เฉกเช่นผัวเมียคู่อื่น ๆ หรือจะพูดตรง ๆ คือ เธอไม่เคยถึงจุดสุดยอด จากการกระทำของผัวแก่คนนี้ เลยสักครั้งเดียว ด้วยร่างกายที่ชราภาพลงทุกวัน แถมความเป็นชายก็ไม่ค่อยจะสู้ มิหนำซ้ำ ยังเล็กสั้น ไม่ขยันซอยอีกด้วย
เป็นแบบนี้ สาวสวยโหยสวาทอย่างเธอ ก็ไม่ต่างอะไรกับดอกไม้งาม ที่พร้อมจะโรยรา ขาดการลดน้ำพรวนดิน ขาดการเติมเต็มความซาบซ่าน ต้องทนอยู่ต่อไป เพราะความสุขสบายเพียงนอกกายเท่านั้น
“อ้าว...หนูโมนา เป็นอะไรไปเหรอ? ทำไมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างนั้นล่ะ”
เสี่ยไพบูลย์ถาม ด้วยความเป็นห่วง
“อ๋อ...คือ...โมนาฝันไปน่ะค่ะ ตกใจ ก็เลยรู้สึกตัว”
หล่อนบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนระทวย เพราะภาพของท่อนเนื้อสุดสวาทนั่น มันยังวนเวียนอยู่ในสมองเธออยู่เลย
ทั้งขนาด ทั้งความแข็งแกร่ง มันยากที่จะลืมไปง่าย ๆ
“แล้ว...ฝันดีหรือฝันร้ายล่ะจ๊ะ?”
“มะ...มะ...ไม่รู้ซิคะ เอ่อ...มันน่ากลัว แต่โมนากลับไม่กลัว มันรู้สึกแปลกน่ะค่ะ โมนาเองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน”
“เอาน่า...ฝันร้ายส่วนมาก มันจะกลายเป็นดีนะ”
“เหรอคะ...แล้วมันจะกลายเป็นจริงหรือเปล่าน้า”
“อันนี้...เสี่ยก็ไม่รู้ซิ แต่ที่รู้ ๆ ตอนนี้ หนูโมนา ช่วยนวดขาให้เสี่ยหน่อยซิจ๊ะ มันชาเหมือนจะเป็นตะคริวน่ะ”
หญิงสาวใช้สองมือบีบนวดไปทั่วลำขาที่ปราศจากกล้ามเนื้อ ก่อนที่เธอจะลูบคลำไปยังเดือยสวาทกลางกายเขา ด้วยอารมณ์ที่กระสันซ่าน เพราะยังคงนึกถึงความฝันอันแสนสยิว นั้นไม่หาย
“โอ้วส์...แหม...หนูโมนาเนี่ย มีอารมณ์ ได้ตลอดเวลาเลยนะ นี่ขนาดเพิ่งตื่นนอน...ก็ยังไม่เว้น”
“ไม่รู้ซิคะ อยู่ดี ๆ โมนาก็อยากขึ้นมา ซะอย่างนั้น”
“เสี่ยรู้...ก็หนูโมนาน่ะ อารมณ์ขึ้นง่ายจะตายไป แค่สะกิดนิดเดียว น้ำก็เดินแล้ว...ใช่ไหมจ๊ะ”
“อะไรกัน พูดแบบนี้ ก็หาว่าโมนาเป็นผู้หญิงร่านน่ะซิ เปล่านะ...โมนาไม่ได้ร่านนะคะ โมนาแค่... มีความต้องการมาก เท่านั้นเอง”
“งั้นก็...เอาเลยซิจ๊ะ ถ้าอยากนัก ก็ขึ้นมาร่อนบนตัวเสี่ยเลยซิ”
มือเล็กล้วงเข้าไปใต้กางเกงของชายสูงวัย จากนั้นเธอก็นวดคลึงความเป็นชายของเขา ให้ตื่นจากการหลับใหล
“อ่าส์...เสี่ยขา เดี๋ยวโมนาจะทำให้เองนะคะ โมนาจะปรนนิบัติเสี่ย ให้ดีที่สุดเลยค่ะ”
สาวสวยยิ้มหวาน พลางใช้อุ้งมือกระตุ้นอารมณ์โดยบีบเบา ๆ ที่หนอนน้อยกลางหว่างขา สลับกับการขยี้พวงสวรรค์เหี่ยว ๆ สองใบอย่างเร่าร้อน
“อูยยย...หนูจ๋า หนูนี่ช่างเอาอกเอาใจได้เก่งจริง ๆ เพราะแบบนี้ไง เสี่ยถึงได้ติดใจ ไม่ยอมกลับไปหาอีแก่ที่บ้านน่ะ”
“แล้วแบบนี้ ครอบครัวของเสี่ย จะไม่ว่าเอาเหรอคะ”
- ผู้เขียน
