ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สวมกางเกงเลสีน้ำเงิน ใส่เสื้อหม้อฮ่อมไม่ติดกระดุม ด้านบนใส่หมวกมีผ้าขาวม้าคล้องคอเดินปรี่เข้ามาใกล้
“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดครับ ผมไม่ใช่คนบ้านะ” ธัญธรณ์ รีบอธิบายให้ดีว่าส์สาวเข้าใจ
“อ้าว...สวัสดีค่ะ แหมนึกว่าคนบ้าที่ไหน ที่แท้ก็คุณธัญธรณ์เจ้าของไร่นี่เอง”
“ห๊า!...เจ้าของไร่เหรอ” ดีว่าส์แอบสงสัยในใจ
“ถึงกับต้องไปตัดอ้อยเองเลยเหรอคะ คุณธัญธรณ์”ผู้จัดการแต๋วถาม
“อ๋อ...อ้อยแปลงนี้ผมกำลังวิจัยอยู่น่ะครับ ก็เลยต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษ”
ไอรดาใบหน้าแดงกล่ำ เธอไม่แน่ใจว่าเจ้าของไร่คนนี้จะเห็นสิ่งที่เธอทำให้รถหรือเปล่า
ความจริงเธออยากจะอธิบายให้เขาฟังว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด เธอไม่ได้จะช่วยตัวเองในรถ ถึงแม้ว่าการกระทำมันจะคล้ายๆกันก็ตาม
“ไอร์...สวัสดีคุณธัญธรณ์ซิ เขาอุตส่าห์ใจดีอนุญาตให้เรามาถ่ายทำเอ็มวีถึงในไร่”
“ส...ส...สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับสถานที่”หญิงสาวหน้าแดงด
