“ไม่...” เวทิศเด็กดื้อบอกเสียงหนักแน่น เขาอุ้มร่างสาวขึ้นมากระเตงไว้ด้านหน้า ใช้ร่างใหญ่กดคนร่างเล็กแนบไปกับบานประตู แล้วจัดการปลดปล่อยตัวตนกร้าวแกร่งออกมาอย่างรวดเร็ว
“เว...ไม่ได้ !”
ภริดาห้ามเสียงหลง แต่คนโหยสวาทไม่ฟัง เจ้าเด็กดื้อจับส่วนหัวมนทู่จดจ่อตรงร่องรัก แล้วจับกระชับบั้นท้ายอวบเต็มสองมือ เขาขยับบั้นเอวกระทุ้งสอดใส่เข้าหาเต็มแรง
“อื้อ !”
เวทิศปิดปากนุ่มด้วยจูบเร่าร้อน เขาขับเคลื่อนลำกายแข็งคึกในร่องนุ่มแน่นอย่างดุดัน ทุกจังหวะกระแทกกระทั้นเต็มแรง สอดเสยง้างงัด โถมถั่งเข้าใส่ด้วยความโหยหาหื่นกระหาย
ภริดาหลับตาแน่น สองแขนกอดลำคอแกร่งไว้ สองขารัดเอวสอบแนบแน่น รองรับแรงกระแทกอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง กายสาวโยกคลอนสั่นกระเพื่อมอยู่บนกายกำยำ
เพราะเร่งรีบ เพราะเวลามีจำกัด เวทิศจึงเร่งจังหวะรักโหมห่มเข้าหาถี่ยิบ กอดเกี่ยวนำพาหญิงสาวไปยังจุดสุขสมพร้อมกัน
เวทิศกระทุ้งแรงครั้งสุดท้าย สอด
