เสียงเปิดประตูทำให้สองแม่ลูกหันไปมอง พอเห็นร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูเข้ามาในห้อง น้องไวท์ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาทันที
“ป๊ะป๋า”
เวทิศย่อตัวลงนั่ง กางแขนออก โอบอุ้มลูกชาย แล้วพาลุกขึ้นยืน
“ไวท์คิดถึงป๊ะป๋าที่สุดเลยฮะ”
เด็กน้อยเริ่มอ้อนทันที เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา ป๊ะป๋าทำงานหนัก จนไม่มีเวลาไปหาเขาที่บ้าน เขาไม่เจอป๊ะป๋ามาตั้งหลายวันแล้ว
เวทิศหอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่
“ป๊ะป๋าก็คิดถึงน้องไวท์ครับ”
“หม่ามี้ก็คิดถึงป๊ะป๋านะฮะ”
เวทิศหันไปมองสบตาหม่ามี้ของลูกชาย เขาจึงเห็นว่า ภริดาจิกตาดุมองลูกชาย
“ป๊ะป๋าก็คิดถึงหม่ามี้ครับ งั้นวันนี้ไปสมัครเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราไปกินข้าวที่ร้านของหม่ามี้ แล้วก็ไปนอนที่คอนโดของหม่ามี้กันนะครับ”
“นอนด้วยกันสามคนเลยใช่มั้ยฮะ”
“ครับ”
“เย้ !” น้องไวท์กำมือและยกสองแขนขึ้นสูง
“แต่ป๊ะป๋าไม่แน่ใจว่า หม่ามี้จะอนุญาตหรือเปล่า”
พอป๊ะป๋าพูดแบบนั้น เจ้าหนูน้อยก็นห
