พิธาลุกออกไปเข้าห้องน้ำหลังจากได้ปลดปล่อยความต้องการจนพอใจ อัจจิมายังนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ที่โซฟาตัวนุ่ม กึ่งกลางลำตัวระบม เพียงขยับกายเธอก็รู้สึกแสบหว่างขา
มองเห็นตัวเองจากเงาสะท้อนในกระจกบานใหญ่ตรงระเบียงห้อง ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยุ่งเหยิง ลิปสติกที่ทามาแต่เช้าซีดจางจากการจูบของเขาแทบจะคลานลงจากโซฟา แข้งขาปวดเมื่อย บั้นเอวปวดร้าว สองแก้มร้อนซู่เมื่อคิดถึงยามที่ตัวเองนอนครวญครางอยู่ใต้อาณัติของแพทย์หนุ่ม
บ้าไปแล้วเหรอจี๊ด แกจะไปติดรสสวาทกับคนที่เขาเห็นแกเป็นแค่คู่นอนไปทำไม หน้าที่ของแกหมดลงแล้วก็ควรจะรีบออกไปจากห้องนี้สักที
ระหว่างพิธากำลังอาบน้ำอัจจิมาก็ควานหาเสื้อผ้าที่กองระเกะระกะรวมกับพื้น สองแก้มร้อน ร้อนขึ้นไปอีกเมื่อรำลึกได้ว่าเขาไม่ได้สวมเกราะป้องกันเหมือนทุกครั้งแต่ใช้วิธี ‘หลั่งนอก’ แทน ซึ่งมันไม่ได้ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ โอกาสในการตั้งครรภ์ถือว่ายังสุ่มเสี่ยง ดังนั้นเธอคงต้องก
