วีTalk
ฉันนั่งกินข้าวไปด้วยมองผับที่พี่วินพึ่งเข้าไปด้วย อยากเข้าไปใจจะขาด แต่ก็กลัว กลัวรู้ความจริงแล้วรับไม่ได้ กลัวว่าถ้ามันเป็นงานจริงๆ แล้วเขาจะว่าฉันงี่เง่า
พอกินข้าวเสร็จฉันก็หอบแบมบูกลับห้องมา ฉันไม่กล้าพอที่จะเข้าไปดูได้แต่กลับบ้านมาแล้วก็นอนคิดมากอยู่แบบนี้แหละ
ผ่านไปสองชั่วโมง…
ฉันนอนพลิกไปพลิกมายังไงก็นอนไม่หลับ ไม่รู้จะทำยังไงดี หรือจะโทรไปหาเขาดี
และสุดท้ายฉันก็ตัดสินใจโทรหาเขา
“พี่วินคะ เอ่อ กลับบ้านยัง”
(พี่หรอ ยังเลยครับ)
“แต่มัน 4ทุ่มแล้วนะ”
(แค่นี้นะวี พี่ทำงานอยู่)
เขากดวางทั้งๆ ที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย เขาจะรู้ไหมว่าฉันเป็นยังไง จะตายอยู่แล้ว
อยากจะคุยให้มันรู้เรื่องไปเลยว่าเขาคือใคร เรื่องคืนนั้นมันหมายความว่าไง
ตอนนี้เวลา ตี1แล้วฉันก็ยังคงนอนไม่หลับ ตี4ก็นอนไม่หลับหรอก คงคิดแต่เรื่องนี้แหละ
“วี วี”
อยู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น และน่าจะเป็นเสียงของพี่วิน
ฉ
