เด็กเฮียวิน

คนผิดสัญญา

มาร์วินTalk

ผมมารอวีประมาณ10นาทีได้ แต่เธอก็ยังไม่มาเลย เด็กอะไรให้ผู้ใหญ่เขารอ

"มีอะไรก็พูดมา" และก็เป็นจังหวะที่เธอเดินเข้ามาพอดี มีอะไรก็รีบพูดมาหรอ นี่ผมพึ่งจ่ายเงินเธอไปนะ

"นี่เธอพึ่งรับเงินจากฉันไปนะ"

"อยากให้อยู่นานๆก็โอนมาเพิ่มสิ"

"...."

โอนเพิ่มหรอ!!! ผมไม่มีอะไรจะพูดเลยจริงๆ

"กินอะไร" ผมโยนเมนูให้เธอเลือก

"เอากาแฟก็ได้ จ่ายให้ด้วยนะ"

"จ่าย?" จะเล่นเอาผมหมดตัวเลยรึไงวะ

ผมลุกเดินไปสั่งกาแฟอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินกลับมาที่เดิม กาตูนไปมีเพื่อนแบบนี้ได้ไง

"คุณมีอะไรกับฉันหรอ ถึงนัดออกมา"

"เรียกว่าจ้างออกมาจะดีกว่าไหม" อย่าเรียกว่านัดเลยครับผมว่า ถ้าให้ผมโอนเงินให้ขนาดนี้

"...." เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"ขอโทษแล้วกันเรื่องเมื่อคืนอะ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้"

"นั่นไง ไม่คิดอีกละ เรื่องกาตูนก็ไม่คิด"

"....." ผมว่าแล้วเธอต้องว่าผม แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ผิดจริงๆหนิ

"ขอโทษ "

"อะไรนะไม่ได้ยิน" เธอได้ยินแต่.... อยากให้ผมพูดซ้ำไง

"ฉันขอโทษ"

"ขอโทษ แล้วไม่มีดอกไม้หรอ"

"ขอโทษไม่ได้ขอเป็นแฟน" เธอจะกวนผมไปถึงไหนวะ

แค่ขอโทษทำไมต้องมีดอกไม้ ไม่ได้ขอเป็นแฟนสักหน่อย

"ฉันรับคำขอโทษเป็นเงินสดเท่านั้น"

"เงินสด? " เงินอีกแล้ว

เป็นไรวะ แก๊งต้มตุ๋นหรืออะไร ทำไมมีแต่เรื่องเงิน

"ฉันโดนพี่ชายดุ ด่า แถมยังห้ามเที่ยวอีก ถ้าอยากขอโทษจริงๆก็โอนเงินมา"

"เอาเท่าไหร่" ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดเข้าแอปธนาคาร

"...."

"คิดนานวะ เอาไปโอนเองเลย"

ผมยื่นโทรศัพท์ให้เธออย่างหงุดหงิด เด็กนี่ทำให้ผมโมโหอีกแล้ว

ปอกลอกแต่เงินผม บ้านเธอก็รวย ทำไมทำแบบนี้ จะเอาเงินไปทำอะไรไม่ดีรึเปล่าวะ

วียื่นโทรศัพท์คืนผม ผมรีบรับมากดดูสลีปว่าเธอโอนไปเท่าไหร่ โห้รอบนี้เอา5000เลยหรอวะ คงจะร้อนเงิน

แต่พอมองไปที่ผู้รับ มันเป็นมูลนิธิแมวจรจัด เธอโอนเงินไปทำบุญหรอ

"หัดทำบุญบ้างนะ ไม่ใช่ทำแต่บาป"

"นี่เธอ"

"ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ"

ผมกำลังจะว่าเธอเลยแต่พนักงานก็มาเสิร์ฟกาแฟก่อน

ผมก็ทำบุญบ้าง แต่มันไม่บ่อยแค่นั้นเอง

ดูๆเธอไปก็จิตใจดีเหมือนกันนะเนี่ย นึกว่าจะวีนเก่งแค่อย่างเดียว

วีTalk

เห้ออิ่มจัง ทั้งกาแฟ ขนมเค้ก อร่อยทั้งนั้นเลย และที่สำคัญเงินในกระเป๋ายังอยู่ครบแถมได้เพิ่มมาอีก2000 สบายใจจัง

"อิ่มแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยเนาะ"

"ขอบคุณนะคะ สำหรับขนมอร่อยๆ" ฉันยกมือไหว้เขา

"อืม " ตาขี้เก๊กเอ้ย ขนาดขอบคุณแล้วยังไม่รับไหว้อีก

"คุณรีบไปไหนต่อไหม"

"ทำไม"

"ไปสวนสาธารณะกัน อยากไป"

"ก็ไปคนเดียวสิ"

"ก็ไม่มีเพื่อนไง จะให้ไปเดินคนเดียวมันก็ไม่ใช่ไหม" วันนี้อากาศดีมากๆเลย อยากไปเดินเล่น

"จะไปว่างั้น"

"อืม ไปนะไปด้วยกัน" ฉันทำหน้าอ้อนๆเขา ถึงแม้จะไม่เต็มใจก็เถอะ ฉันไม่มีเพื่อนนิ หลอกเขาให้พาไปหน่อย

"ก็ได้ ไปก็ไป"

พอเขาตกลงจะไปแล้ว ฉันก็ให้เขาขับรถตามมาที่สวนสาธารณะใกล้ๆนี่แหละ

"บรรยากาศดีเนาะ" ฉันเดินแล้วสูดอากาศเข้าอย่างเต็มปอด

คิดถึงเมื่อก่อนจัง ฉันมาวิ่งที่นี่ทุกเย็นเลย มากับแฟนเก่าอะสมัย ม.ปลาย

"ชอบมาหรอ"

"ใช่ รู้ไหมเมื่อก่อนฉันมาวิ่งทุกเย็นเลยนะ"

"แล้วเดี๋ยวนี้ละ"

"ขี้เกียจแล้ว "

ที่ไม่มาวิ่งไม่ใช่เพราะว่าเลิกกันหรอกนะ แต่....ฉันขี้เกียจ ก็เลยหายจากวงการนี้ไปเลย

"ถามอะไรหน่อยสิ ฉันอ้วนไหม" ฉันเดินออกห่างตัวเขาแล้วถาม

"อืม อ้วน"

"นั่นไงว่าละ หน้าเองก็บวมไปหมด"

ฉันจับที่หน้าบวมๆของตัวเองอย่างเศร้าใจ

"ก็กินเยอะไง ดูจากเค้กเมื่อกี้ก็กินคนเดียว มันจะไม่อ้วนได้ไงวะ"

"ก็มันอร่อยนิ ทำไมของอร่อยต้องอ้วนด้วยอะไม่เข้าใจเลย"

"แล้วทำไมไม่กินแบบคลีนๆเดี๋ยวนี้เขามีแล้วนะ คาเฟ่คลีนยังมีเลย "

"คาเฟ่คลีนหรอ มีที่ไหนอะพาไปหน่อยสิ"

"มีสิ เพื่อนฉันเองก็เปิด"

"เห้ย พาไปหน่อยนะๆ" พอเขาพูดเรื่องนี้ฉันก็สนใจมันมากๆเลย

"อ้อนสิ"

"พาไปหน่อยนะ นะขอร้องแหละ" ฉันทำหน้าอ้อนๆแล้วเกาคางให้เขา

"ตลกไปละ"

"จะพาไปไหม"

"ก็ได้ เดี๋ยวว่างจะพาไป"

เย้สุดท้ายเขาก็พาฉันไปจนได้

เราเดินกันต่อนิดหน่อยก็เดินกลับมาที่รถ เพราะดูเหมือนว่าฝนจะตกแล้ว

"ขอบคุณนะที่มาเป็นเพื่อน "

"อืม อย่าบอกเรื่องนี้กับกาตูนนะ เดี๋ยวจะงอนเอามาไม่ได้พามาด้วย"

"ไม่บอกหรอก แล้วที่ตกลงกันไว้อะอย่าลืมนะ"

ฉันยกมือบายๆเขาแล้วขึ้นรถก่อนจะขับออกมา

พอรู้จักเอาจริงๆเขาน่ารักเลยนะเนี่ย ดูอบอุ่นขอให้พาไปไหนก็พาไป ฟิวเหมือนพ่อเลย อยากได้อะไรก็ได้ตามใจเก่งมาก ดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลย

หลายวันต่อมา...

วันนี้วันอาทิตย์ ฉันกำลังจะออกไปทำงานกับกาตูน

เชื่อไหมฉันรออีตาวินมาเกือบๆอาทิตย์แล้ว เขายังไม่ติดต่อมาเลย เรื่องไปกินขนมอะ ฉันรอจนโมโหแล้วไม่อยากผอมแล้วโว๊ยยยย

ฉันจะกินขนมหวาน จะกินชาไข่มุก ไม่สนแล้วว่าจะอ้วนหรือไม่อ้วน

ฉันมารอกาตูนที่คาเฟ่แล้วก็สั่งเค้กกับน้ำรอกาตูน และหาข้อมูลสำหรับทำงาน

"รอนานไหม"

"ไม่อะพึ่งมาเหมือนกัน"

ฉันแหงนหน้ามองกาตูน แต่.... สิ่งที่ไม่อยากเจอก็ได้เจอ เขามาทำไมไม่ทราบ ทำไมไม่เป็นพี่เตวะ

"เฮียวินเอาอะไรคะ เดียวกาตูนสั่งให้"

"กาแฟก็ได้ครับ "

กาตูนเดินไปสั่งกาแฟที่เค้าท์เตอร์ เป็นจังหวะที่พนักงานมาเสิร์ฟของฉันที่สั่งไว้

"ไหนบอกกลัวอ้วนไง ทำไมถึงสั่งพวกนี้มากินอีก"

"ไม่กลัวแล้ว ไม่ต้องมาพูดเลยคนผิดสัญญา"

"เอ่อ ฉันลืมอะแล้วงานมันก็เยอะด้วย"

ลืม!!! ลืมหรอ ลืมทั้งๆที่ฉันตั้งตารอไม่เกินไปหน่อยหรอ

"ลืมก็เรื่องของคุณ ฉันไม่ลดแล้วจะกินให้อ้วนไปเลย" ฉันตักเค้กเข้าปากเขาให้ดู

"จริงๆเธอก็ไม่อ้วนหรอกนะ ฉันก็พูดไปงั้นแหละ หุ่นแบบนี้กำลังน่ารักเลย"

ว่าไงนะ น่ารักหรอ น่ารักอะไรตอนแรกบอกฉันอ้วนอยู่เลย

"น่ารักอะไรฉันหนักตั้ง43แล้วนะ"

"ห๊ะ 43 มีไส้ปะเนี่ยวี"

"ทะเลาะอะไรกันอีกแล้ว2คนนี้เนี่ย"

"กาตูนเพื่อนกาตูนอ้วนไหม" เขาถามกาตูนแล้วชี้มาที่ฉัน

"วีหรออ้วน เอาอะไรมาอ้วนอะ"

"นั่นไง บอกแล้วว่าไม่อ้วน ยังจะเถียงอีก"

"หรอ แต่คุณเป็นคนบอกว่าฉันอ้วนเองหนิวันนั้นอะ" วันนั้นเขาบอกว่าฉันอ้วน ฉันจำมันได้เลย

"วันนั้น วันไหนหรอ"

กาตูถาม อร๊ายยยฉันลืมตัวหรอเนี่ยเอาไงดีละ

"ไม่มีไรหรอก ทำงานกันดีกว่า"

"เฮียวินกลับได้เลยนะ เดียวเฮียเตจะมารับกาตูน"

"เฮียไม่กลับ" เขาจ้องหน้าฉันแล้วนั่งลง

"ไหนบอกงานเยอะไง"

"เฮียไม่ทำ"

ถึงฉันจะไม่อ้วนก็เถอะ แต่เขาก็ผิดสัญญาอยู่ดี เกลียดจังเลยคนแบบนี้ อยากจะทุบหลังสักทีสองที ทีหลังทำไม่ได้จะมารับปากทำไมวะ