วีTalk
หลายวันต่อมา...
และวันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันมานอนบ้านกาตูน ในใจก็กลัวมากๆเลยแหละ กลัวว่าจะต้องเจอเขาอีก ไม่อยากเพิ่มความทรงจำแล้ว อยากจำแค่สิ่งที่ผ่านมาไม่อยากจำเรื่องเกี่ยวกับเขาเพิ่มแล้ว
"มากันแล้วหรอคะเด็กๆ"
"ม๊าหวัดดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ม๊า
"แบมบูสวัสดีคุณยายหน่อยสิคะ" กาตูนบอกแบมบูที่อยู่ในกระเป๋าอวกาศแมว
"นี่แบมบูที่กาตูนเล่าให้ม๊าฟังบ่อยๆหรอ น่ารักจังเลยลูก"
"น่ารักเหมือนหนูไหมม๊า"
"เหมือนวีสิลูก เขาเป็นลูกวี"
"ลูกหนูม๊า" กาตูนพูดอย่างงอแง
"เห้อ เด็กคนนี้เอ้าๆ เข้าห้องไปเปลี่ยนชุดกันก่อนเถอะลูก"
"ค่ะม๊า" ฉันกับกาตูนเดินเข้ามาในห้อง
แต่ก่อนที่จะเข้าไปฉันก็หันไปมองห้องของเขาที่ฉันเคยมานอน ตอนนั้นมันดีมากๆเลยเนาะ เขาดูรักฉันมากๆเลย
"วี แกมองอะไรหรอ"
"เปล่าๆ" ฉันรีบเดินเข้าห้องกาตูนมา
แล้วเราก็เก็บของให้มีพื้นที่ให้แบมบูได้วิ่งเล่นหน่อย ตอนนี้แบมบูเริ่มดีขึ้นแล้วนะ เ
