เดนิสานั่งรถไฟฟ้ามายังโรงพยาบาลที่ติณณภพทำงานอยู่ พอมาถึงก็ตรงไปยังร้านกาแฟที่อยู่ติดกับตึกผู้ป่วยนอก หนักจากสั่งเครื่องดื่มและขนมแล้วเดนิสาก็ส่งข้อความไปบอกติณณภพว่าตัวเองมาถึงแล้ว
ขณะที่นั่งอ่านหนังสือรออยู่ชายหนุ่มก็เดินเข้ามาหา
“อาหมอไม่มีตรวจเหรอคะ”
“คนไข้หมดแล้ว แต่ตอนเย็นมีตรวจผู้ป่วยในอีกสามคน”
“กินขนมก่อนไหม”
“ไม่เป็นไร แล้วผลสอบเป็นยังไงอาจารย์บอกคะแนนหรือยังล่ะ”
“บอกแล้วค่ะ”
“ได้เต็มใช่ไหม”
“เกือบเต็มค่ะ” เธอตอบแบบไม่เต็มเสียง
“หลอกอาใช่ไหม”
“หนูพูดจริงค่ะอาหมอ นี่ค่ะคะแนนที่หนูได้” เดนิสาส่งรูปถ่ายกระดาษคำตอบที่อาจารย์เขียนคะแนนไว้ที่มุมด้านบนให้กับติณณภพดู พอเขารับไปแล้วก็ยิ้มเพราะอีกแค่เพียง 0.2 เธอก็จะได้คะแนนเต็ม
“แบบนี้ก็คงไม่ดูหนังแล้วใช่ไหม”
“ก็ตามนั้นค่ะ” แม้อยากจะดูหนังแค่ไหนแต่สัญญาแล้วเธอก็ต้องเป็นสัญญา
“แต่อาอยากดูนะ” เมื่อเห็นหน้าผิดหวังของเดนิสาเขาก็อ
