เขมเดินเข้ามานั่งในห้องทำงาน เพื่อสงบสติอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นให้กลับมาดังเดิม
ยอมรับว่าภาพที่แป้งหอมอยู่ในอ้อมกอดของบุญ ทำให้ตัวเองหงุดหงิดไม่พอใจมากทีเดียว อยากจะเดินเข้าไปกระชากแป้งหอมออกมาด้วยซ้ำ
และยังแอบตำหนิแป้งหอมในใจ ที่ปล่อยให้บุญโอบกอดในสภาพเสื้อผ้าเปียกแนบลำตัวแบบนั้น
ถึงแม้บุญจะเป็นลูกน้องเขา แต่บุญคือผู้ชาย และแป้งหอมคือผู้หญิง และยังเป็นผู้หญิงที่อวบอิ่มไปทุกสัดส่วนเสียด้วย ทำไมถึงได้ไม่ระวังเนื้อระวังตัวบ้าง ไม่รู้จะรีบวิ่งไปไหน ถึงได้ไม่หยิบผ้ามาคลุมกายให้เรียบร้อยเสียก่อน
ยิ่งคิดเขมก็ยิ่งหงุดหงิด และยิ่งหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นแป้งหอมเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
“พี่เขมเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” เอ่ยถามออกไปตามที่ตัวเองสงสัย ก่อนจะเดินมายืนอยู่ข้างชายหนุ่ม ที่ยังคงนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาอะไรออกมา
เห็นเขมเป็นแบบนี้ แป้งหอมก็ยิ่งใจไม่ดี ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าเธอเผลอไปทำอะไรไม
