ตอนที่ 7 ลวนลาม # ทะเลาะ

814 คำ
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเขามาทางฉัน เขาดูท่าทางจะเมาแล้ว พยายามเข้ามาทางฉันแล้วจะจับเนื้อตัวของฉัน เพื่อนๆ ก็พยายามกันเขาออกไป ด้วยความที่ฉันเมาจนไม่ทันระวังตัว เขา เข้ามาโอบเอวฉัน นักดนตรีเห็นท่าไม่ดี พยายามจะเรียกการ์ดที่อยู่ในร้าน แต่เขาไม่ประกาศออกไมค์หรอกนะ เพราะกลัวว่าคนจะแตกตื่น การ์ดพยายามลากตัวชายคนนั้นออกไป เพื่อนฉันเห็นท่าไม่ดีแล้วเลยจะ เช็คบิลกลับบ้านกัน ในขณะที่พวกฉันกำลังจะเดินไปที่รถ กลุ่มผู้ชายพวกนั้นประมาณ 3-4 คน เดินตรงมาที่ฉัน เขาพยายามเขามาดึงแขนฉัน “จับนิด จับหน่อย ทำเป็นเล่นตัว ต้องเรียก การ์ดมาเลยเหรอว่ะ” ผู้ชายคนที่ลวนลามฉันในคลับพูดขึ้น อะไรกันนี้ มาครั้งแรกก็เจอไรแบบนี้แล้ว เนื่องจากตรงนี้ไกลจากคลับอยู่พอสมควร เพราะเป็นลานจอดรถ ซึ่งคนแน่นมากฉันเลยได้ที่จอดไกล "จะ จะ ทำอะไร ปล่อยนะ อย่ามายุ่งกับฉัน" ตอนนี้พวกฉันโดนผู้ชายที่ หาเรื่องในคลับล้อมไว้ อ้าวเฮียยืนไหวมั๋ย กระทิงเอยถามมังกร ไหวไหว เฮียยังไหว กลับบ้านเถอะเฮียพรุ่งนี้ต้องเปิดฟิสเนสวันแรก งานเช้านะเฮีย มังกร : โอเคร กลับก็กลับว่ะ อ้าวไอ้เมฆ กูกลับก่อนนะ เมฆ : อืมวันนี้กูก็ว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน ง่วงๆ เพลียๆ ว่ะ ขณะที่พวกผมกำลังเดินออกมาจากคลับ ก็มีน้องผู้หญิงคนนึ่งวิ่งมาชนผม อ้าวน้องลูกค้าใหม่ที่น่ารัก ที่มาวันนี้นิ มีไรครับเป็นไรหรือป่าว วิ่งหน้าตาตื่นมาเลย ผมจับตัวเธอไว้ เธอดูตกใจกลัวกับอะไรบ้างอย่าง "ช่วยด้วยคะ!!!! ช่วยเพื่อนๆ หนูด้วย" แพตตี้วิ่งเข้ามาชนกับ เมฆเข้าอย่างจัง เธอพยายามวิ่งหนีมาขอความช่วยเหลือ เมฆ : ทางไหนครับ มันอยู่ทางไหน พวกมึงไปกับกู เมฆตะโกนเรียกการ์ดของร้านให้ไปดูด้วย การ์ดของร้านเดินตามเมฆ ไป 2 คน และมังกรกับกระทิงก็ตามไปด้วย แพตตี้ : ทางนี้คะทางนี้ แพตตี้ สบตาเข้ากับกระทิง และจำได้ว่า เขาคือหนุ่มสุด Hot คณะ วิศวะ แพตตี้ สตั้นในความหล่อของเข้า 3 วิ ก่อนที่จะเดินนำทางพวกหนุ่มๆ ไปช่วยเพื่อน ของตน พอมาเจอตรงหน้าก็เจอกับ อิงดอย แบม ริสา # เมฆ มังกร กระทิง ที่วิ่งตามไป เขาเจอเข้ากับสาวๆ ที่กำลังจะถูกพวกนั้น ลวนลาม เมฆ : พวกมึงทำไรว่ะ นี้มันคลับของกู มาทำแบบนี้ได้ไงว่ะ พี่เมฆเดินไปกระชากคอเสื้อ ไอ้เด็กหนุ่มคนนั้น พร้อมกับต่อยหมัดเข้าที่หน้าของหมอนั้น อิงดอย : เพื่อนไอ้หมอนั้นมันจับแขนฉันเอาไว้ มันพยายามลากฉันให้เดินไปกับมัน ระหว่างที่ทุกคนตะลุมบอลกัน ฉันใช้แรงเท่าทีมีอยู่ดิ้นสุดแรง และพยามยามวิ่งออกมากให้เร็วที่สุด โอ๊ยย!!!!! ฉันวิ่งมาชนกับผู้ชายคนหนึ่งที่เขายืนอยู่ใกล้ๆ กับกลุ่มที่ตะลุมบอลกัน หน้าของฉันกระแทกเข้าไปกับแผลงอกแกร่ง ทำให้ลิปสติกของฉันไปติดกับหน้าอกของและปกเสื้อของเขา เพราะเขาปลดกระดุมเม็ดบน ทำให้เห็นแผลงอกขาวที่มีกล้ามนิดๆ ฉันตะลึงกับอกแกร่งตรงหน้าฉัน ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เงยหน้ามองผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่ลากฉันมันก็ตามมากระชากแขนฉันอีก พี่คนนั้นที่ฉันจูบอกเขาไม่รอช้า เข้ามาช่วยฉันกระชากคอเสื้อหมอนั้น ต่อยหมอนั้น จนปากแตก คือแบบเท่ห์มากอ่ะ หมอนั้นไม่มีที่ท่าจะได้ต่อยเขาสักหมัดเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่ สัดส่วนลำตัวก็ไม่ได้เป็นรองกันเท่าไร เท่ห์มาก เท่ห์จริงๆ ฉันคิดในใจ ฉันมองเห็นเพียงข้างหลังเขาก็หลงเขาเป็นบ้า แต่ต้องเก็บอาการไว้ก่อน ตอนนี้จะรักจะชอบใครต้องดูดีๆ เห็นเขาด้านข้างก็หล่อบาดใจจริง พี่เขาต่อยหมอนั้นจนล้มลง และในขณะที่ทุกอย่าสงบลงผู้ชายคนนึ่งเดินมา “เฮีย นี้ขนาดเมานะเนี้ย ต่อยไอ้นั้นยับเลยนะ” ชายคนที่ช่วยฉันไหวไหล่ แล้วยิ้มมุมปาก เมฆ : ฝีมือ มึงไม่ตกเลยนะ ไอ้มังกร อิงดอย : เขาชื่อมังกรเหรอ? เท่ห์จัง!! แต่หล่อแล้วไงล่ะ ดูท่าทางเจ้าชู้จะตาย เชอะ ผู้ชายก็เป็นเหมือนกันหมด (ฉันพูดด้วยอารมณ์เพ้อ เพราะคงจะเข็ดที่โดนพี่ม่อนทิ้งมาละมั้ง)
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม