หลินถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ นายพรานใหญ่ยกยิ้มเหมือนเขากำลังถือไพ่เหนือกว่า พรานถมก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ และยิ้มเจ้าเล่ห์
“ผมเห็นนะครับว่าเมื่อกี๊คุณหลินน่ะ แอยบดูคุณพราวกับนายเก่งที่กำลังเย่อกันอยู่แถวนี้”
“บ้าจริง!...พรานถมรู้ได้ยังไง”
“จะไม่รู้ได้ยังไงล่ะครับก็ในเมื่อผมได้ยินเสียงสองคนนั่นดังไปทั่วทั้งป่า ป่านนี้พวกสัตว์มันคงตกใจกันหมดแล้ว”
“แล้ว...แล้วพรานถมจะทำยังไง”
พรานถมหรี่ตามีเลศนัย เขาเลียปากเหมือนเป็นสัญญาณบางอย่าง ส่วนหลินเองเมื่อถูกนายพรานขู่อย่างนั้นก็นึกกลัวขึ้นมาแต่อีกใจหนึ่งก็นึกอยากแปลก ๆ เหมือนกัน
“ถ้าคุณหลินไม่อยากให้ผมบอกสองคนนั่น...คุณหลิน...ก็ต้องยอมผมแต่โดยดี”
“จะ...จะทำอะไร...ว๊าย...อย่านะ”
ร้องเสียงแหลมเหมือนไม่พอใจแต่พอพรานถมบีบคลึงเต้านมใหญ่หญิงสาวกลับแอ่นให้เสียอย่างนั้น นายพรานวัยดึกรู้ว่าตอนนี้ถึงแม้หลินจะไม่พอใจแต่อาการทางกายก็แสดงออกว่าหล่อนกำลังเริ่มอ่อน
