“พราว...ทำไมล่ะ จะกลับแล้วเหรอ เก่งยังไม่อิ่มเลยนะ”
“ใครบอกว่าพราวจะกลับล่ะ เก่งยืนนิ่ง ๆ นะ”
“พราวจะทำอะไรน่ะ...หืมม์”
ชายหนุ่มสงสัยเป็นล้นพ้นว่าแม่นักท่องเที่ยวสาวจะทำอะไรต่อ แต่เขาก็ยืนนิ่งตามคำสั่งของพราว สักครู่แม่นักท่องเที่ยวสาวก็นั่งคุกเข่าลงที่ข้างหน้า เก่งก้มลงมอง พราวถอดเสื้อกล้ามของหล่อนออกอย่างกล้าหาญ โนมเนื้ออวบใหญ่ไหวกระเพื่อมไม่ทำให้เก่งตื่นเต้นเท่ามือทั้งสองที่กำลังเลื่อนไปมาบนหน้าขาของเขากระทั่งเกาะกุมอยู่บนเป้ากางเกงที่กำลังตุงได้ที่
“เก่งจ๋า...พราวอยากเห็นจังเลยว่าเก่งน่ะ...ใหญ่ขนาดไหน”
“แหม...นึกว่าพราวจะทำอะไร คิดว่าอยากจะกลับเสียแล้ว ที่ไหนได้ล่ะ อยากจะทำอย่างนี้เองเหรอ”
“ใครจะรีบกลับตอนนี้ล่ะ...เสียวได้ที่แล้วจะกลับได้ยังไง ถ้ากลับตอนนี้คืนนี้พราวนอนไม่หลับแน่ ๆ”
“แต่ถ้าเห็นของเก่งแล้วพราวอาจจะนอนไม่หลับก็ได้”
“ขนาดนั้นเชียว”
“ลองดูมั้ยล่ะ”
เก่งท้าและพราวก
