“แหม...ปิดประตูบ้านเงียบเชียวนะแม่แก้มบุ๋ม ฮึ! มาอยู่ที่นี่น่ะหล่อนต้องหัดเจียมเนื้อเจียมตัว ผู้หญิงอาไร้ยอมเป็นเบี้ยล่างให้ป้าพามาขัดดอกแทนเงิน มาเป็นคนไช้บ้านคนอื่นเขา ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ล่ะสิท่า คงอยากเป็นเมียเจ้านายฉันจนตัวสั่น ท่าทางยังเด็กทำอะไรไม่เป็น อ้อนแอ้นแต่งตัวไปวัน ๆ ทำเป็นเรียบร้อยนะยะ คุณปานเทพเขาคงสนใจหล่อนร๊อก”
ว่าแล้วก็สะบัดหน้าเดินเข้าไปในบ้าน แต่วันนี้มันแปลก ๆ เพราะปกติเข้ามาจะได้ยินเสียงเพลงที่เจ้านายเปิดฟังเพื่อความรื่นรมย์อยู่ทุกวันแต่กลับเงียบฉี่ไม่ได้ยินเสียงอะไร ผึ้งน้อยเดินไปใกล้ถึงห้องทำงานก็นึกในใจว่าเจ้านายอาจจะยังไม่ตื่นละกระมังและก็ไม่เห็นเงาของเด็กสาวคนนั้นที่ลูกหนี้ของปานเทพพามาฝากฝังเพื่อขัดดอกพลาง ๆ ไว้ที่นี่ด้วย
“เอ...เงี๊ยบเงียบ...ไปไหนกันหมดน๊อ?”
ผึ้งน้อยพึมพำเบา ๆ แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้ห้องทำงานก็ได้ยินเสียงตะกุกตะกักในห้องนั้นและมีเสียงเหมือนค
