68 น้องมีนา
อัส....
ผมกลับมาที่รถนั่งโง่ๆ อยู่อย่างนั้นนานเกือบชั่วโมงเพราะไม่รู้จะไปไหนดีหรือทำอะไรต่อไป แบมโกรธผมเธอไม่ให้อภัยผม แต่ถามว่าผมจะยอมแพ้แค่เธอไล่เหรอ...ไม่มีทางหรอกมาขนาดนี้แล้วยังไงผมก็จะต้องเอาแบมกลับมาให้ได้ไม่ว่าด้วยเล่ห์หรือด้วยกล แต่ผมคงทำไม่สำเร็จถ้าไม่มีตัวช่วย
"จะจ้องหน้ากันอีกนานมั้ย" ผมถามคนตรงหน้าที่จ้องหน้าผมไม่หยุด
"ก็กำลังคิดอยู่ว่านายทำให้พี่แบมเจ็บปวดมากขนาดไหนพี่แบมถึงไล่นายให้ออกจากชีวิตโดยไม่เสียเวลาคิดเลย แต่ก็นะนายทำตัวเองนี่นา ถึงพี่แบมจะผิดบอกเลิกนายแต่นายก็ไม่น่าไป...."
"นกยูง...ฉันมาทีนี่เพื่อขอให้เธอช่วยฉันคิดว่าฉันจะทำยังไงดีให้แบมใจอ่อนเพราะฉันไม่อยากเสียแบมไปฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้เธอมาซ้ำเติม"
"ของแบบนี้มันต้องซ้ำเติมกันก่อนเพื่อที่ว่าต่อไปนายคิดจะพูดหรือทำอะไรจะได้คิดให้รอบคอบ"
ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดด เสียงมือถือของนกยูงสั่นไม่หยุด นก
