75 สวมรอยเจ้าสาว
แบม....
ฉันอยากจะโกรธตัวเองจริงๆ ที่สุดท้ายแล้วฉันก็พ่ายแพ้ให้กับความต้องการของตัวเองทั้งๆ ที่ฉันหนีมาเพราะอยากลงโทษที่เขาโกหกฉันแต่กลับกลายเป็นว่าพอเขาหาฉันเจอเขาก็จัดการจนฉันหมดแรงที่จะหนีไปไหนได้อีก เมื่อคืนกว่าฉันจะได้นอนก็เล่นเอาหมดแรง แต่โชคดีที่อัสไม่ได้ทำรุนแรงอะไรเพราะเขารู้ว่าฉันท้อง
เมื่อวานฉันได้ยินทุกอย่างทุกคำพูดที่เขาพูดกับวายุกับนกยูง พอฉันได้ยินแบบนั้นมันก็ทำให้ความโกรธของฉันลดลงครึ่งหนึ่งแต่ก็ยังเหลือโกรธอยู่อีกครึ่งหนึ่ง ถึงฉันจะรู้เหตุผลที่เขาทำแต่เขาก็ควรที่จะบอกฉันไม่ใช่คิดไปเองว่ากลัวฉันจะคิดมาก
"อือออ เมียจ๋าาาตื่นแล้วเหรอค๊าบ" พอเขาเห็นว่าฉันตื่นแล้วก็เข้ามาคลอเคลียทันทีพร้อมกับจูบที่ริมฝีปากของฉันอย่างดูดดื่มซึ่งฉันก็จูบตอบเขาด้วย ฉันเป็นคนที่แพ้จูบของอัสมากทุกครั้งที่เขาจูบมันทำให้ฉันหมดเรี่ยวแรงและหลงลืมทุกสิ่งอย่าง จากการจูบยามเช้าก็กลับกลา
