นกยูง....
สิบห้านาทีต่อมา
ตอนนี้ฉันมาถึงโรงแรมที่พี่บิวบอกแล้วฉันรีบตรงไปยังล็อบบี้ของโรงแรมเพื่อเอาคีย์การ์ดห้อง พอได้คีย์การ์ดแล้วฉันก็รีบวิ่งตรงมาที่ลิฟต์ทันทีเพื่อกดไปยังชั้นที่เขาอยู่ซึ่งอยู่ชั้นสิบห้า ในขณะที่ฉันกำลังยืนรอลิฟต์ด้วยความร้อนใจเพราะเป็นห่วงคนที่รออยู่ข้างบนก็มีผู้หญิงสองคนเดินมาด้านหลังแล้วกระชากแขนฉันแล้วผลักฉันจนตัวฉันกระแทกกับผนังลิฟต์
"ยัยเด็กเมื่อวันซืน แกใช่ไหมที่เป็นเมียของวายุ"
"พวกคุณเป็นใคร"
"ก็เป็นเมียอีกคนหนึ่งของผัวเธอยังไงล่ะ"
"ใช่เพื่อนฉันเป็นเมียของวายุ วายุไม่เคยบอกสินะว่าแบมคือรักแรกของเขา"
"ใช่ฉันคือรักแรกของเขาและเป็นคนที่รับโทรศัพท์เธอตอนนั้น เธอจำได้ไหม เมียบำเรอ" ฉันจำได้แล้วผู้หญฺิงคนนี้สินะที่เป็นคนรับสายพี่วายุในตอนนั้น
"แล้วยังไงคะคุณมาบอกฉันทำไม"
"บอกเพื่อให้เธอรู้ยังไงล่ะว่าฉันจะมาทวงเขาคืนจากเด็กชั้นต่ำอย่างเธอ"
"คุณว่าฉันต่ำแล้ว
