#มหาวิทยาลัย
ช่วงบ่ายแก่ๆ ในห้องชมรมหุ่นยนต์ ชะเอมกำลังนั่งทำงานอยู่ ที่นี่มีแค่เธอ ส่วนรุ่นพี่คนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันกลับหมดแล้ว ส่วนไทเธย์เห็นบอกว่าจะอาสาไปซื้อของกินมา เพราะเท้าของเธอยังเจ็บอยู่ ถึงจะไม่มากเท่าก่อนหน้านี้ แต่เวลาเดินก็ยังขัดอยู่นิดหน่อย
ขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่เงียบๆ นั้น เสียงส้นรองเท้ากระแทกพื้นดังขึ้นจากหน้าประตู เดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ แต่ชะเอมไม่ได้หันมอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเสียงรองเท้าส้นสูงแบบนี้จะต้องเป็นผู้หญิง
"ว่าแล้วเชียว ว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่"
น้ำเสียงนั้นประชดประชันอย่างชัดเจน เมษาเดินเข้ามาเอามือกอดอก สายตาไล่มองชะเอมตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกำลังดูถูก
ชะเอมหยุดการกระทำ หันไปมองแวบหนึ่งแล้วถอนหายใจเบาๆ
"ถ้าพี่เมษาจะหาเรื่อง พูดมาตรงๆ ก็ได้นะคะ ไม่ต้องอ้อมโลก"
"กล้าพูดนะ" เมษาหัวเราะในลำคอ "แสดงว่าที่เดินสะเปะสะปะอยู่ข้างๆ ไททุกวันนี้ คงคิดว่าตัวเอง
