เสียงผู้คนต่างตะโกน เรียกร้องถามถึงมาตรการความปลอดภัยในหอพัก
หลังจากโจรบุกมาทำร้ายน้องอ้อยกับลูกสาวของตนเอง ก็เกิดความโกลาหลวุ่นวาย
"คนอยู่ก็มีเท่าหยิบมือ เกิดภัยร้ายขึ้นมาจริงๆ พวกเราจะทำยังไงกัน" ผู้เช่าชั้นหนึ่งกล่าว "พวกเรารวมตัวกันย้ายออกก็กลายเป็นหอร้างนะ"
"ใจเย็นก่อนนะจ๊ะทุกคน" สายพิณพูดปราม
"ที่พวกฉันอยู่ ก็เพราะว่าเห็นใจเจ้าของหอพักอย่างคุณ นี่อะไร? มีจนเข้ามาทำร้ายคนถึงในหอ แบบนี้มันเสี่ยงเกินไป"
"เอาล่ะ ฉันเข้าใจปัญหาทุกอย่างแล้ว ว่าตัวฉันเองไม่คิดให้รอบคอบ"
"แล้วจะเอายังไง!!"
เสียงผู้คนยังคงซุบซิบประท้วงอย่างไม่พอใจ โมรีกับคอสรีบวิ่งมาหาผู้เป็นแม่ พูดคุยปรึกษาหารือกันก่อนจะตัดสินใจ จ้างช่างมาติดกล้องวงจรปิดตรงโถงทางเดินทุกชั้น อย่างน้อยก็คอยเป็นหูเป็นตา มีหลักฐานบันทึกตามหาคนร้ายหากเกิดเหตุการณ์ซ้ำ
ทุกคนพึงพอใจในระดับหนึ่ง แยกย้ายกันกลับไปทำงาน ส่วนน้องอ้อยแม่ของโมรีก็ร
