หลายวันผ่านไป
เช้าของวันที่พระอาทิตย์สดใส แต่บรรยากาศ หอพัก แคล้วมารวย เงียบเหงาผิดแปลกเนื่องจากมีแต่ผู้เช่าทยอยออกไป
คอส ออกมานั่งรับลมกินอาหารตามสั่งใต้ตึกทาวน์เฮ้าส์ตามปกติ แม่โมรีหั่นผักเตรียมไว้พลางชวนพูดคุย
"ไม่กลัวผีเหรอพ่อหนุ่ม ชั้นสามที่พักอยู่ เหลือห้องเดียวแล้วนะ นักศึกษาที่เคร่งธรรมะยังถูกผีหลอก อยู่ไม่ได้"
"คนก็อยู่ส่วนคน ผีก็อยู่ส่วนผี ผมไม่กลัวอยู่แล้ว อีกอย่างผมก็เชื่อว่าพวกวิญญาณมันก็เป็นแค่อากาศที่ล่องลอยวนเวียน ทำอะไรเราไม่ได้หรอก"
"น้าขอบใจนะที่ยังอยู่ เฮ้อออ ต้องจ่ายหนี้ธนาคารทุกเดือน แทบไม่พอใช้เลย คนก็พากันย้ายออกหมด"
ชายหนุ่มหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม ก่อนจะเสนอไอเดีย "ทำไมน้าถึงไม่เปิดห้องพักรายวัน ได้ยินว่าชั้นสี่กับชั้นห้าว่างแทบทุกห้อง"
"ห้องพักรายวันเหรอ.."
"คนที่มาพักอาศัยก็อยู่แค่ชั่วคราว แถมเรายังได้เงินนำมาไว้ใช้จ่าย ผมเห็นหลายที่ทำ"
"น้าคิดไม่ถึงเรื่อ
