เฟยหลงกล่าวพร้อมกับพาหญิงสาวเข้ามาในบ้านซึ่งเขาอาศัยอยู่คนเดียว
เบื้องหลังบานประตูที่ปิดลง…
ทั้งสองจ้องมองตากัน แม้ไม่มีใครเอื้อนเอ่ยคำพูดใดๆ ออกมา แต่สายตาก็ไม่อาจปิดซ่อนประกายของความใคร่ที่เต้นระยับอยู่ในดวงตาของกันและกัน
“เมื่อกี้เจ้าบอกว่าที่มาหาข้าถึงนี่เพราะอยากได้เนื้อกวางตากแห้งใช่ไหม…”
“ใช่… ”
“วันนี้ข้าไม่มีเนื้อกวาง… แต่มีเนื้อดุ้นนี้จะมอบให้เจ้า… ”
เฟยหลงดึงมือของจางลี่มาสัมผัสท่อนเนื้อที่แข็งเป็นลำอยู่ใต้ผ้า
“อุ๊ย… ”
จางลี่ตกใจ เพียงแค่มือของนางกระทบกับแท่งหยกของความเป็นชายตั้งลำตุงขึ้นมาจากผ้า ก็ทำให้แก้มของนางร้อนผะผ่าว
รู้สึกเสียววาบเข้ามาในง่ามขาเพราะเคยได้ลิ้มรสมาแล้วว่าลำเนื้อดุ้นนี้ของเฟยหลงนั้นมีฤทธิ์เดชร้ายกาจเพียงไร
“หลังจากวันนั้น… เจ้ารู้ไหมว่าข้าคิดถึงเจ้ามาตลอด… ”
เสียงของเฟยหลงกระเส่าไปด้วยความต้องการ ยิ่งได้อยู่ใกล้ความต้องการก็ยิ่งโหมแรงขึ้นอีกหลา
