วิศวะล่ามรัก.
(Engineer'n Sassy Girl)
EPISODE12
ตอนเย็น...ณ ตึกคณะนิเทศศาสตร์
“สายขิม! เฮ้...อย่ารีบเดินสิ รองเท้าสูงขนาดนั้นเดี๋ยวล้มหรอกน่า” ปืนใหญ่ส่งเสียงเรียกสาวสวยที่เดินหนีเขาทันทีที่เจอหน้ากัน นี่เขาอุตส่าห์มาดักรอเธอเลยนะ ไม่เคยมีใครได้สิทธิ์นี้นะจะบอกให้ อะไรคือการที่เธอเดินเชิดหน้าสวย ๆ ใส่เขาวะนั่น
“โรคจิต!” และนั่นคือคำทักทายจากคนที่ก้าวฉับ ๆ เลี่ยงเขาไป ดูเธอพูดเข้าเถอะ แค่จูบเธอมันโรคจิตตรงไหนวะ ทำไมยังไม่หายโกรธอีก
“พี่ปืนใหญ่! พี่ปืนจริง ๆ ด้วย มาทำอะไรแถวนี้คะ มาหาจูนใช่ไหมเอ่ย เมื่อกลางวันจูนโทรหาพี่ตั้งหลายรอบ พี่ไม่รับสายจูนเลย จูนน้อยใจแล้วนะคะ”
เสียงเจื้อยแจ้วของสาวร่วมคณะที่ร้องเรียกหาปืนใหญ่ไม่พอเธอยังเดินมาควงแขนเขาอีกต่างหาก นั่นทำให้ฝีเท้าของสายขิมชะงักกึกทันที
อีตาคนไม่รู้จักพอ มักมากในกาม ทำไมไปที่ไหนก็มีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่ปืนใหญ่ตลอดเลยล่ะ เพรา
