34
[ลูกศร]
เหตุผล
คนที่อยู่กับเราจนตาย อยู่กับเราจนลมหายใจสุดท้ายคือตัวเราเอง...
'เราควรแคร์ตัวเองที่สุด'
นี่คือสาเหตุที่ฉันต้องปล่อยมือผู้ชายที่ฉันรู้สึกดีด้วยที่สุดในวันจบการศึกษา ฉันไม่กล้าพูดคำว่ารักออกมา... กระดากปากถ้าบอกว่ารักพี่ปริญ เพราะสิ่งที่ทำกับเขา มันไม่ใช่การกระทำของคนรักกัน อีกทั้งฉันไม่ดีพอที่จะยืนข้างๆคนแสนดีแบบนั้น
ฉันรู้ว่าตัวเองนิสัยยังไง
รู้ว่าพี่ปริญรับได้
แต่บทบาททางสังคมของครอบครัวเขาคงไม่เหมาะกับฉันหรอก
ฉันพยายามแล้วคิดว่าตัวเองจะโตขึ้นและทำได้ แต่มันอึดอัดเกินไป คนที่ถูกจับวางในตารางสี่เหลี่ยมราวกับหมากรุกมาตั้งแต่จำความได้อย่างฉัน ที่ทุกวันยังโหยหาอิสระ โหยหาพื้นที่ของตัวเอง บอกตรงๆฉันไม่อยากเป็นหมากให้ใครจับเดินตามแบบแผนของคนอื่นอีกแล้ว
"ถ้าคุณพ่อช่วยหนูไม่ได้ หนูจะไปพบหม่อมหลวงกรองแก้วเอง"
ในที่สุดฉันก็พูดชื่อท่านออกมา คุณพ่อหันมามองหน้าและตบไฟเล
