19
พื้นที่เล็กๆ
"ลูกศร..."
เสียงเรียกเบาๆของเขาทำให้เธอรีบผละออกมา ลูกศรรู้สึกหายใจไม่ทั่วปอดจนยกมือทาบไว้บนอก เธอตกใจที่ตัวเองเซไปหาถนนจนเกือบถูกรถชน
เมื่อกี้มันเกือบไปแล้วจริงๆ
"รถหมดแล้ว อยากให้จับมือข้ามไหม..."
"อือ จับหน่อย"
ตอบจบเธอก็จับมือเขาก่อนอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งคู่จะข้ามถนนไปขึ้นรถด้วยกัน ซึ่งปริญยังไม่ได้ถามอะไรเขารอจนกว่าอารมณ์คนข้างๆจะดีขึ้น และหยุดแพนิค แต่ในหัวคุณหมอหนุ่มกรองคำถามไว้หมดแล้ว
ทว่าเขาไม่ต้องถาม...
เมื่อดึงเข็มขัดนิรภัยรัดและรถเคลื่อนออกจากริมฟุตบาท ลูกศรก็หันมามองคนขับรถอยู่และพูดขึ้นมาเอง
"ถ้าจะแตะตัวฉัน พี่ต้องขออนุญาตทุกครั้ง"
"ครับ..." เขารับคำทันที
"พี่ไม่ถามเหรอว่าทำไม?"
"แล้วอยากบอกไหม? ถ้าอยากบอกก็บอกได้ ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร"
ความเงียบปกคลุมภายในรถอีกครั้ง ลูกศรนั่งเงียบส่งสายตามองตรงไปยังเป้าหมายเดียวกันกับปริญซึ่งเป็นถนนยามค่ำคื
